Na een extreem (t)reurig jaar waarin verlies van dierbaren , onze iets wat uit de hand verlopen verbouwing de overhand hebben gehad , is het tijd om van een vel verdiende vakantie in de bush te genieten en de olifanten lastig te gaan vallen. Uiteraard zijn wij wederom van plan enige van onze rode en witte vrienden te ontkurken en het 3e avontuur aan te gaan in en rondom Namibië.
Dag 1 : Zaterdag 01/11/08
Overnachting : Ondekaremba Campsite 54 km
In tegenstelling tot vorig jaar goede en relaxte reis gehad met de auto naar vliegveld Düsseldorf. We waren er zelfs te vroeg en dus nog tijd om even wat rond te wandelen in de stad zelf.
Op het vliegveld kwamen we al gauw een echtpaar tegen , die we vorig jaar tijdens de tussenstop in München kort hebben ontmoet. Zij gaan nu voor twee jaar in Windhoek vrijwilligerswerk doen. Plan is om ze op te zoeken bij terugkomst over 3 weken. Vliegreis zelf viel ook mee. Ja, we hadden weer de beruchte slaapverwekkers ingenomen dus dat wil dan wel .
Planning is eerst via Botswana naar boven te gaan om de 1e olifantjes te aanschouwen. dan weer terug Namibië in , richting het noordwesten langs de Angolese grens , via de Epupa Falls naar de Himba’s.
Dit kan voor de zeer ervaren 4×4 rijders via de Van Zijlpass . Daar wij geen diehards zijn, is dit ons afgeraden. Te gevaarlijk ne steil. Één moet voor de wagen uitlopen om de gaten in de weg te vullen en kijken waar de voorwielen terechtkomen. Afijn , meer info op het internet. ( lees; Nicole vindt dit zacht uitgedrukt niet erg prettig en wij zijn gewoon niet ervaren genoeg!
Na aankomst in Windhoek, auto opgehaald en direct onze noodschappen gedaan. D.w.z. bier, water, wijn en voedsel voor 1 week. Aangezien we nu de weg weten, waren we hier snel mee klaar en zijn we, na ons eerste biertje gedronken te hebben, vertrokken naar de eerste plek om te overnachten. Na 30 km hadden we onze eerste lekke band. Op het asfalt nota bene, maar goed kunnen we meteen ff oefenen laten we maar zeggen. Bewonderenswaardig genoeg besloot Fred eens om na 54 km al te stoppen voor de eerste overnachting. Intussen was het wel al 15.30 uur, dus een mooie tijd na een toch wel lange reis. Direct in de tent en afgeschermd openlucht sanitair, wel in het restaurant met andere reizigers gezamenlijk gegeten. Je moet het langzaam opvoeren zeg maar! Fred snapt nu eindelijk waarom Nic vorig jaar zowat in haar blootje de douche uitkwam rennen. Hij heeft eindelijk na twee jaar zijn eerste schorpioenen gezien en weet nu waar mensen het over hebben. Prima nacht gehaden prettige campsite. Cijfer 8
Dag 2 : Zondag 02/11/08
Overnachting: Thakadu Camp, Ghanzi, Botswana. 500 km Totaal 554 km
Weinig over te vertellen. Veel saaie kilometers gemaakt. Alleen veel levende T-bones en ezels langs de weg. Zelfs geen apen, behalve twee in de auto. Tussenstop in Gobabis gedaan. Echter net zoals bij ons is op zondag veel gesloten. Vol gas doorgereden richting Botswaanse grens. Vlotte doorgang, al met al maar een uurtje bezig geweest. Fred mocht er ook door. Zonder problemen.
Er is in Botswana een enorm grote epidemie van mond en klauwzeer uitgebroken. Vooral in het gebied van Ghanzi en…..daar gaan wij natuurlijk weer naar toe. Direct na de grensovergang hebben we dan ook de eerste check gehad. Dit betekent dat ze je koelkast, koelbox onderstebovenhalen. Vlees wordt in beslag genomen en direct verbrand.
Wij hadden voor twee dagen vacuüm verpakt vlees bij ons uit Namibië, dat kan geen kwaad. Omdat de koeling onderop het koudst is en dus de biefjes langer goed blijven, hadden we het in 3 plastic zakken onderop gelegd. Ons toen nog niet bewust van de epidemie. Sukkels, ze hebben ‘het dus niet gezien. Tot 4x toe. Je bent je wel ineens bewust, hoe serieus de toestand hier is, dus als deze stukken Berta op zijn, zullen we ons netjes aan de regels houden. Je kunt natuurlijk bij een post ook de koetjes onder je stoel verstoppen en zeggen dat je vegetariër bent maar we hebben ons gewoon aan de regels te houden en dat doen we dan ook. Vanuit Botswana terug Namibië in zullen we dan ook geen vlees vervoeren.
Er is op dit moment al nauwelijks meer vlees in Botswana te krijgen. Daarnaast heeft Namibië haar grenzen hermetisch gesloten. Je wordt bij de overgang geheel ontsmet. Auto, schoenen en volgens Fred, Nic ook! Bedankt!
Omdat het enorm begon te stortregenen zodra we het kamp op hadden gezet en het eerste vuurtje hadden gemaakt, besloten we om wederom in het restaurant te eten.
We hebben het eerste wild toch nog gezien, in een stoofpotje weliswaar! Eten was goed, campsite matig. Cijfer 6
Dag 3 : Maandag 03/11/08
Overnachting : Sitatunga Camp, ten zuiden van Maun, Botswana. 604 km Totaal 1158 km
Veel gereisd en weinig gezien. Veel landbouw en woestijn. s Avonds op een leuke campsite gestaan. We werden hier ontvangen door de goedlachse en grappenmakende “meneertje éénarm”. Leuke, gezellige bar en nodige diesel ingenomen tot laat in de avond. Leuk stel ontmoet wat in Mariahoeve woont, echt toevallig, bijna buren dus. Voor de eerste keer ons zelf van een goed diner voorzien bij kaarslicht. Eten was geweldig haha, campsite cijfer 8 mede door “éénarm”en de kroeg.
Dag 4 : Dinsdag 04/11/08
Overnachting: Kubu Island in de Makgadikgadi Pans (zoutpan) 202 km Toaal 1360 km
Vertrekken vandaag richting een grote zoutvlakte bij een verlaten gesteente. Fred wil daar als heuse avonturier in de vrije natuur kamperen en ziet er erg naar uit. Van wie zou hij dat nou hebben? Zou ‘het echt niet weten. Nic is minder enthousiast. Ze hebben daar geen voorzieningen ( alleen een gat in de grond ) en je bent echt op jezelf aangewezen. Er is regen opkomst. Safari gaat beginnen. We gaan een aantal dagen de wildernis in. Hierna zoeken we een lodge op voorzien van alle luxe, is de planning. Vanmorgen dus voor het laatst goed kunnen badderen en naar de wc. Onderweg geluncht en gezwommen in Gweta. Bij de laatste geciviliseerde plek, Gweta lodge. Of de eerste als je vanuit Kubu-island komt. Hier komen vele reizigers de weg naar Kubu eiland vragen. Kunnen ze nog ff naar het toilet en een laatste duik nemen in het zwembad. Hier begint de wildernis en de zigzag weggetjes. Het is al een hele tour het juiste zandpad richting Kubu te vinden.
Voor het eerst de GPS gebruikt. De les van vorig jaar heeft ons geleerd, dat als je verkeerd rijdt, of niet meer waar je bent, je direct om moet keren en je eigen spoor terug moet volgen totdat je een plek van herkenning ziet. Dit hebben we dan ook enkele uren braaf gedaan. Tegen donker en met een zware regen boven ons hoofd aangekomen, direct vuur gemaakt en tent uitgeklapt. Gelukkig was er toch nog een soort van bewaking en er waren dixies (pleehokjes). Geschuild in de auto voor de regen. Uiteindelijk toch naar buiten om eten te maken, genoten van een heerlijke fles wijn(of twee, drie ). Bij gebrek aan hout zijn we in het donker gaan sprokkelen. Nadat de schorpioenen ons om de oren vlogen in het hoge gras hebben we het vuurtje maar aangehouden met een soort olifantenpoep en alle aanmaakblokjes, wc-papier etc, die we bij ons hadden. Brand geweldig dus goede fik!
s Nachts zeer zware storm, Nic dacht dat de tent van het dak geblazen zou worden. Fred lag lekker te snurken en heeft er weinig van gemerkt. Als gewoonlijk!
Campsite niet veel meer dan een berg grijzig gesteente en grote baobabs (ondersteboven bomen) en nihil voorzieningen. Wel bijzonder de weg ernaar toe, scheuren over een grote zoutpan.
Cijfer 8
Dag 5 : Woensdag 05/11/08
Overnachting: Nxai pan, staatspark, Botswana. 579 km Totaal 1939 km
Het eerste wildpark staat op het programma en verwachten er veel van. Op de campsite aangekomen verscheen de eerste en waarschijnlijk enige Dombo , wat Nic heel leuk vond. Afstand ongeveer 5 meter bij ons vandaan. Zijn dus heel langzaam en rustig in de auto gaan zitten. Dombo kwam nog ff bijna door het raampje gluren waardoor Nic bijna GEEN foto’s heeft gemaakt, de bangerik! Na een tip van Fred heeft Nic het kampvuur met olifantenpoep aangestoken! Wij hadden per slot van rekening geen aanmaakblokjes meer. Verder geen wild. Er heerst een enorme droogte hier, alles trekt richting de Chobe rivier, Caprivi. Tevens onze eerste vastloper. Door de zware korte regenval lijken de zandwegen hard. Echter als je maar even stopt of snelheid mindert zak je, net als door ijs, naar beneden. Fred wilde graag een kauwgumpje dus stopte en do I need to say more…. Met behulp van een vriendelijke Duitser en plaatselijke bevolking eruit gekregen. Anderhalf uur vertraging. GRRR. Campsite op Dombo na weinig voorzieningen, zanderig en een oververhitte GPS.
Cijfer 4
Dag 6 : Donderdag 06/11/08
Overnachting : Moremi Game Park , Xakanaxa campsite. 356 km Totaal 2295 km
Via Maun onderweg naar Moremi. In leuk tentje genaamd French Conexion geluncht. Blijkt dat de eigenaar vroeger bijna onze buurman bij Labierint is geweest. Hij heeft een zaak gehad in de Frederikstraat, L’Orange, het oude Luden.
Het kamp is net als vorig jaar nog steeds niet klaar met vernieuwen van voorzieningen. De mooi douchecabines etc staan er wel maar bijlange na nog niet klaar. Wederom matige voorzieningen dus. Wel in een keer ernaar toe gereden. Vorig jaar zijn we in dit park vreselijk verdwaald. Gelukkig hebben we nu onze GPS bij ons, ook al wijkt ie wat af t.o.v. de plaatselijke Shell wegenkaart ( Aanrader is deze direct bij aankomst aan te schaffen anders is het bijna niet te doen). Deze wordt elk jaar ge-update m.b.t. zandpaden en wegen en dus veilig!
Campsite, weinig voorzieningen, wel midden in de wildernis en een prachtig park. Cijfer 7 volgens het opperhoofd en een matige 6 volgens zijn lieve vrouw.
Dag 7 : Vrijdag 07/11/08
Overnachting: Staffcamp, Moremi GESTRAND IN HET MOERAS. 8 km Totaal 2303 km
Vanmorgen voor zon’-s opkomst opgestaan om te gaan gamen. Op zoek naar wilde beesten en leeuwen die de bokjes en zebra’s opeten in de schemering. Het echte safarigevoel…Na 8 km ons eerste echte avontuur wat NIET gepland was!! We zijn vast komen te zitten in het moeras. Nadat we de nijlpaarden hadden gezien, konden we het pad terug niet meer terugvinden. Besloten (hoe dom) door het hoge gras naar de weg te rijden die we voor ons zagen liggen. Helaas en tot overmaat van ramp kwamen we midden in de blubber , tussen het hoge gras in een kuil vast te zitten. Het is nu 7.15.
Met alles geprobeerd de auto eruit te krijgen. Bloed verzengend heet en je zit tussen de wilde dieren. Het is dan ook verboden je auto te verlaten, zeggen ze. Muurvast. Wij (Fred) heeft alles uit de achterbak gehaald en naar een heuveltje gebracht ( zo wordt de auto lichter) . Nic op de uitkijk voor leeuwen en ander groot wild wat hier zit. Geen succes. Nog steeds geen beweging in te krijgen. Net als in een film, hebben we vlaggen op het dak gezet. Zagen steeds in de verte enkele auto’s en vliegtuigen. Helaas zagen ze ons, na al onze S.O.S. tekens NIET.
Vuurtje gemaakt. Nic wilde met de tomatenketchup al SOS op het dak zetten. Tja, je wordt zeer inventief op zo’n moment. Na enkele uren besluiten we toch de auto te verlaten. We lopen direct het zompige water in en gaan weer terug naar de auto. Een dikke Dombo stond op enkele meters bij ons vandaan en alles te aanschouwen. Een groep van honderden olifanten nadert ons op een paar kilometer afstand. Het is nu 13.30 en 45 graden.
Weer in de auto, afscheid genomen van onze mamsjes , familie en zo voort. Hier komen we niet uit en we gaan niet gevonden worden. Midden in een kuil tussen het hoge gras.
Om 15.00 uur, nu is het nog heet en ligt het wild te slapen (gokken wij),beslissen wij om weer te gaan lopen. De andere kant uit, ons eigen spoor terug zoals we erin gereden zijn. Met alle risico’s van dien. Het is nu lopen of verzuipen (opgegeten worden), lopen we met GPS richting noorden (gelukkig blijft het ding het doen) waar hopelijk de hoofdweg zit. Na elke bochten, weer geen hoofdweg maar het spoor wordt steeds duidelijker. Omstreeks 16.15 uur zien wij eindelijk twee wagens en besluiten met ons laatste beetje energie er naar toe lopen.
Deze toeristen dachten in eerste instantie dat wij (nordic) walkers waren, de sukkels…..
Nic begon heftig met de gevarendriehoek van de wagen te zwaaien zodat deze Oostenrijkers keerden en naar ons toe gereden zijn. Ze zullen wel gedacht hebben. Sta je lekker naar het wild te kijken, komen er plots twee oververhitte malloten uit de bosjes.
Ik hoef niet te vertellen hoe emotioneel wij waren. Deze mensen brachten ons eerst naar een lodge maar zoals gewoonlijk waren zij weer zeer onbeschoft. Deze mensen proberen n.l. self-drive toeristen te weren zodat zij grotere winsten kunnen maken. Onze Duitse (jawel) vrienden brachten ons uiteindelijk naar het staff-camp. Onderweg kreeg Nic nog druppeltjes tegen paniekaanvallen aangeboden dus je ziet hoe vrouwen zich voorbereiden! Was niet nodig, ze heeft zich kranig gedragen!
Daar aangekomen ben ik met de Park rangers de wagen gaan zoeken . Het is nu 17.30 uur en hebben nog 2 uur daglicht om de wagen eruit te halen. Nic blijft alleen achter in het huisje van de rangers. Komt er bij zonsondergang een grote fant ff gluren , wederom paniek maar beter dan de rest van de dag. Je went eraan! Deur op slot en wachten tot de helden terugkomen.
Mochine een van de rangers (de leider) van Dikie en Biggi en Fred gingen naar de wagen die ongeveer op 30 min afstand stond. Maar zij wisten het natuurlijk beter! Kwamen er om 20.00 uur aan in het pikdonker nadat ik ze eindelijk had overtuigd dat Fred wist waar de wagen zwom. Had namelijk stiekem de GPS coördinaten opgeschreven, slim he.
Onderweg nog een luipaard gezien die op 1200 meter van ons zwembadje woonde. Fred is de enige toerist volgens hun die geen luipaard wil aanschouwen, terwijl het toch zo bijzonder schijnt te zijn. Ja hoor…fijn Maar toen de rangers de wagen zagen wisten zij gelijk dat grof materiaal nodig hadden om Duckie ( de wagen heet vanaf nu zo ! ) uit zijn zwembadje te krijgen.
Wij krijgen een overnachting in het staff-camp aangeboden en de norse rangers die wel onze drank en toilet spullen uit de auto hadden meegenomen werden na het zien van de biertjes sigaren en wijn zeer vrolijke slaapgenootjes. Tevens voor het slapen gaan allerlei sterke verhalen aangehoord van de rangers. Uiteindelijk om 22.30 zeer vermoeit maar wel blij dat wij nog leven , richting tent vertrokken voor ons welverdiende nachtrust!
Rangers – camp 10 plus! Alles beter dan het moeras….
Dag 8 : Zaterdag 08/11/08
Overnachting Island Safari Lodge Maun 151 km Totaal 2446
s-Morgens om 05.30 uur opgestaan om mijn nieuwe vrienden te helpen om Duckie te ontzetten maar wederom weer pech nu hebben zij een lekke band! Je zou verwachten dat de rangers als een soort eerste hulpdienst wel een reserve band hebben. Tuurlijk niet, hadden we kunnen weten. Drie uur op een nieuwe band gewacht en toen naar Duckie vertrokken. De rangers en Fred zijn ruim 2 uur bezig geweest om Duckie uit zijn zwembad te krijgen. Nicole opgepikt en zo snel mogelijk het park verlaten richting Maun en een Lodge gepakt en ons vol laten lopen met nodige vocht en eten . Besluiten er nog een rustdag eraan vast te plakken en dan in een andere lodge anders wordt onze vakantie zo saai!
Lodge 5 eten matig. Wel stromend water na drie dagen!
Dag 9 : Zondag 09/11/08
Overnachting Audi Camp, 15 km Totaal 2461 km
Wederom opgezadeld met een ernstig probleem de drankwinkels zijn gesloten en gaan morgen richting Savuti . Dus de komende drie dagen komen wij niets meer tegen en er mot wel bier in Duckie aanwezig zijn.
Nicole is de hele dag met dit verhaal bezig (dus nog haar nagels niet gedaan…..waar maak je je druk om toch?) en Fred is Duckie van al het nodige aan het voorzien voor de volgende etappe. De rest van de dag ben ik lekker de plaatselijk wijffies (apen ja!!) gaan bekijken onder het genot van een biertje.
Gezien ons eerdere avontuur hierbij de route zodat jullie ons in ieder geval op kunnen sporen. Morgen Savuti, Ihaha en dan weer richting Namibië richting Epupa Falls (noorden) aan de Angolese grens, waar wij proberen de weblog weer te updaten.
Dag 10: Maandag 10/11/08
Overnachting: Savuti , olifantenkamp 223 km totaal 2584 km
Vanmorgen nog een beetje uitgeslapen en goed ontbeten. We zijn weer opgeladen om verder te reizen .
Na een heerlijke overnachting in een tented lodge vertrokken wij richting Chobe-park. Op ongeveer 60 km van de gate komen wij bij de laatste nederzetting aan, waar tevens een groot bord opdoemde met ROAD CLOSED dus wat doen wij weer ….. ja, een andere route zoeken dwars door de bush en moeras. Lekker!!
Na meerdere keren van terug rijden en draaien kwamen er steeds meer auto bij, tot onze opluchting. Geen van ons allen wist de weg, (Alle wegen stonden onder water ) ook met GPS! Uiteindelijk kwamen wij de bevoorrading auto van het camp tegen die ons op sleeptouw nam. In colonne op naar het befaamde camp!
Alles goed tot 1500 meter voor de gate, Fred rijdt Duckie weer in de modder!
Gelukkig was Duckie binnen 20 minuten uit zijn badje. Met behulp van de heren die voor ons uit reden. Nicole begon ma alweer bijna te bellen. Fred had Duckie namelijk zo weten neer te zetten dat er aan Nic’s kant water binnen kwam lopen. Zwemvliezen aan dus weer en uitstappen. Tot aan je knieën in de drek. Heerlijk zo’n vakantie haha! Nic heeft voorlopig even genoeg modder en water gezien op dit moment haha. Door de hevige regenval was er weinig wild te zien vergeleken met vorig jaar. ‘s-Avonds lekker macaroni gemaakt, menig flesje soldaat gemaakt en lekker gaan slapen. Morgen is de planning om naar Ihaha campsite te vertrekken als het weer het toelaat.
cijfer 6
Dinsdag 11/11/08
Overnachting Ngepi Camp 639 km Totaal 2684 km
Tot grote teleurstelling van Fred en vreugde van Nicole besluiten wij om niet naar Ihaha Campsite te gaan vanwege de te slechte weersomstandigheden.
Wij zijn in Kasane gaan lunchen ( vierlandenpunt met Namibie, Botswana, Zimbabwe en Zambia) en Duckie weer van harde banden en drank voorzien. Onderweg wel veel ollies en waterbuffels gezien.
De rest van de dag veel gereden en naar Campsite Ngepi. Deze campsite staat bekend om zijn gezelligheid, hebben wij ook geweten de volgende ochtend. Voor diegene die het leuk vinden om dit te lezen, het regende de hele dag en volgende ochtend pijpenstelen!
Duckie heeft tot nu toe nog maar 1 bandje kapot gemaakt! De planning is morgen richting Epupa Falls te vertrekken dat is maar 1200 km…….
cijfer 8
Woensdag 12/11/08
Overnachting Santorini Inn ( Namibie dus niet Griekenland) 639 km Totaal 3223 km
Vandaag moeten Duckie en wij weer hard werken want wij gaan vele kilometers maken.
Na een heerlijk ontbijt van oud fruit en gore yoghurt, bij gebrek aan beter, op pad gegaan. De stroom is uitgevallen en dus ook geen water! Maar ja wat maakt het uit het regent nog steeds pijpenstelen dus is Fred gewoon in de regen gaan douchen.
Weinig meegemaakt onderweg alleen maar de checkpoints in de maling genomen dat wij geen vlees bij ons hebben. Eenmaal bij de logde besloten toch maar het vlees weg te gooien want het is al een tijdje over datum! s-Avonds bij het zwembad heerlijk genoten van het mooie weer en het uitstekende eten wat geserveerd werd.
cijfer 8
Donderdag 13/11/08
Overnachting Opuwu Camp 226 km Totaal 3449 km
Op aanraden van plaatselijk bevolking ( Moffen) een short cut richting Opuwo genomen. Wonderbaarlijk viel de route mee en liepen zeker 10 minuten voor op schema! Eenmaal in Opuwo aangekomen werden wij en Duckie hartelijk verwelkomd door de Himba’s. Dat zijn de met klei ingesmeerde vrouwen met blote borsten en kindjes op hun rug. Waarschijnlijk herkenden zij ons nog van 2 jaar geleden. Tuurlijk! Wij besluiten om Duckie weer van de nodige diesel te voorzien ( ja, hij heeft ook zo nu en dan dorst) en dan het laatste stukje naar Epupa Falls te doen.
Eindelijk geen problemen of toch ….Geen diesel te koop!!!!! Gestrand in een luxe lodge met zwembad. Prachtig uitzicht. Hopelijk is er voor 16.00 uur diesel anders zijn wij genoodzaakt om in het dorp te blijven en dan lopen wij weer een dag achter voor onze verdere uitdaging. De planning is om een dag of 5 helemaal van de buitenwereld af te sluiten. Route Epupa Falls, Marieënfluss, Hartmann Valley en dan Palmwag.
Vrijdag 14/11/08
Overnachting Epuwa Falls 308 km totaal 3757 km
De hele dag wachten op diesel. Uiteindelijk kwam rond 16.00 uur de tanker aan. Op de dag zelf gebruik gemaakt van het internet, een postduif is sneller! Uiteindelijk om 17.00 uur naar Epupa Falls vertrokken en daar om 19.30 uur het 1e flesje bier genuttigd. Met gierende banden over de hobbelige washbordweg. Aangezien er niets meer te eten viel zijn wij vroeg naar ons tentje vertrokken. Cijfer 7
Zaterdag 15/11/08
Overnachting Epupa Falls, aan de overkant ligt Angola
Vandaag staat op het progamma…………. NIETS!!!
Beetje genieten van de prachtige omgeving, ( volgens ons het 8e wereld wonder ) met een fles of een doos dat weten wij niet meer, Chardonnay van de zonsondergang genieten en geestelijk voorbereiden op de Namib-woestijn. Afstand o km en voor Nic 4 km ivm vele bezoeken aan het openlucht toiletje. Cijfer 9
Zondag 16/11/08
Overnachting Campsite Marble 405 km totaal 4161 km
Vroeg in de morgen vertrokken vol frisse moed richting Hartmann Valley .
Fred heeft eindelijk eens een keer de raad van een gids opgevolgd om een andere route te nemen. Onderweg nog wat voedsel en water uitgedeeld aan de Himba’s die er zo blij mee waren dat zij hun culinaire hoogstandje aanboden, dat slaan we ff over, wel heel lief maar vol gas verder.
Eenmaal in de buurt van Hartmann Valley aangekomen en volkomen uitgeput van de zware rit ( je doet over 10 km ongeveer een uur daar ) kwamen wij een paar jagers tegen. Deze jagers onder leiding van een ranger waren “shooting some zebra’s” volgens Nic. Later begreep zij, nadat zij dode zebra’s in de wagen zag liggen, dat de jagers niet aan het fotografen waren! Achteraf vond ze het al zo vreemd dat ze geen camera bij zich droegen. Blond hè!
Deze rijke stinkerds betalen wel uiteindelijk onze accommodaties omdat de “normale” toeristen te weinig geld opleveren. Zeggen ze. Het is denken wij een b..sht.. verhaal. We hebben ze gewoon betrapt. Wel zit er wel degelijk een verhaal achter. Het vlees wordt aan de plaatselijke bevolking (Himba’s) geschonken, zij zijn er blij mee en wij mogen over hun land.
Op advies van de jagers niet de vallei ingereden maar een campsite genomen en goed gebraaid. Campsite is nog maar twee maanden oud en prachtig!
cijfer 9
Maandag 17/11/08 371 km totaal 4532 km
Overnachting Palmwag Camp
Vandaag besluiten wij Hartmann Valley te bezoeken want volgens Fred is dit het hoogtepunt van onze reis. Vanuit Marple campsite weer de verkeerde route genomen. De afdalingen en de weg omhoog was af en toe zo steil dat zelfs Duckie er problemen mee had. Het plaatje in de reisgids zag er zo mooi uit. Na een hele dag over een soort van verkeersdrempels te bumpen (Nic haar nieren zaten ongeveer tussen haar oren..) komen wij aan het eind van onze rit.
Daar kan je niet verder want dan stoort je in het ravijn. Je zit dan werkelijk op de grens waar de Kunene River stroomt en het zand is zo diep dat Nic alweer haar moeder begon te bellen. Wel een beetje lastig als je geen bereik hebt.
Uiteindelijk er toch weer uit gekomen onder leiding van de GPS.
Later hoorden wij van andere mensen dat er verleden jaar een Nederlander was omgekomen die was er verdwaald met zijn vrouw en na 8 dagen besloot om radiator water te gaan drinken.
Zijn vrouw werd gered omdat de wagen niet werd ingeleverd. En het verhuurbedrijf een helikopter had ingeschakeld.
Het plaatje is Fred niet tegengekomen want hij zat weer eens op de verkeerde pagina te kijken! Dus een verloren dag. Wel veel zand gezien. Achteraf erg mooi en heel bijzonder!
Na een heerlijk ontbijt van oud brood en veel koffie vertrekken wij richting Palmwag. Deze plaats ontleend zijn naam omdat soms in de avond waggellende palmen te zien zijn?
Onderweg begaf Duckie zijn linkerlong terwijl het. Buiten de wagen 46 graden was. Dus wij zitten de rest van de dagen zonder airco. Maar goed, als dat alles is…….Duckie zal wel gedacht hebben, ik in de bloed verzengende hitte en maar werken, nou jullie ook!
Na een aantal biertjes in Sesfontein ( voormalig Duits fort) zakken wij weer verder af naar het Zuiden. Onderweg ff stoppen bij een waterval om af te koelen.
Bij de ingang stond een bordje waar de toegangsprijzen op stonden wat Nic niet zag. Dus gaf Nic een nieuwe interpretatie aan afkoelen en gaf al haar negatieve energie aan de plaatselijke bevolking omdat zij niet voor één duikje wilde betalen. Het ging om het principe (tuurlijk) en de afschuwelijk agressieve houding van de plaatselijke heks daar.
Al met al toch weer een heerlijke dag en in Palmwag op onze eigen wijze vrolijk afgesloten.
cijfer 8 ( vanwege de campsite en het feestje van Himba’s die de zebra aan het slachten waren! )
Dinsdag 18/11/08
Overnachting Swakopmund Hotel 503 km totaal 5035 km
Gaan gamen. Wild wat er niet is, gaan bekijken in de omgeving van Palmwag. Onderweg de nodige problemen gehad zoals niet voldoende cashgeld bij het tanken en Duckie die steeds meer kuren aan het vertonen is. Dus besloten wij om Duckie naar de dokter te brengen in Swakopmund. Zo’n slordige 400 km verder. Dwars door Skeletoncoast heen.
Dat is de kortste weg. Weten niet waar we liever stranden, hier of in het moeras haha. Eenmaal in Swakopmund bleek het om Duckie zijn accu’s te gaan wat binnen enkele ogenblikken opgelost was. Zijn linkerlong(airco) doet het nog steeds niet. Is hier ook niet zo erg want het is 15 graden en bewolkt. Kunnen we vast weer een beetje acclimatiseren.
Onderweg wel het nodige gezien want de kortste route wasdoor Skeleton Coast en dan langs de kust naar het zuiden af te zakken. Dit gebied ziet er net zo uit als de maan dus je denkt de hele tijd dat je mee doet aan een film van Stephen King.
Swakopmund is net Scheveningen met vele Oosterburen en een mistig zeeklimaat. Dus van 43 graden naar 10 graden maar WIJ zitten maar 5 km van de hitte af.
Het grote voordeel van Swakopmund zijn voor Fred de bierstubbes en het prachtige hotel wat vroeger een oud treinstation is geweest. Voor Nic, heerlijk stromend HELDER water. Kan ze eindelijk na ruim een week de termieten uit haar haar wassen.
cijfer 8
Woensdag 19/11/08 26 km totaal 5061 km
Overnachting Hansa Hotel
Na een uitstekende nachtrust en een perfect ontbijt besluiten wij nog ff in town gaan shoppen en dan richting Windhoek te vertrekken om onderweg weer eens een campsite aan te doen en lekker te gaan braaien. Dat het shoppen weer eens uit de hand liep is te danken aan Nic ( dit keer was het Fred die zich tegoed heeft gedaan aan de nodige artikelen ) maar als goed makertje mochten wij een vlucht boven Sossusvlei maken.
Na deze leuke ervaring en afscheid genomen van onze 2 huilende en kotsende mede-passagiers vertrokken wij tegen schemer weer richting een campsite.
Aldaar aangekomen maakten wij kennis met de compleet bezopen eigenaresse en met wat gebarentaal en slap gelul zijn wij weer richting Swakopmund vertrokken ivm de duisternis.
Hier hebben wij uiteraard weer een mooi hotel genomen. Leuk he kamperen in de bush!
Heerlijk genoten van de Duitse gastvrijheid en het eten ( a la carte). Lekker champoppel met oesters en kreeft thermidor met een prachtige chardonnay. Leuk he dat braaien! cijfer 9
Donderdag 20/11/08
Overnachting Elisenheim 451 km totaal 5512 km
Wij beginnen al een beetje aan de terugreis te denken en worden sipjes.
Dus dan maar al vroeg op, de reis van Swakopmund richting Windhoek menig bierstube bezocht! Na deze vrolijke rit komen wij bij de campsite aan die wij 2 jaar geleden ook bezocht hadden. Hier woont namelijk Kambi, een tamme kudu die je altijd komt bezoeken als je aan het eten bent. Andreas ( eigenaar) vertelde met tranen in zijn ogen Kambi, is niet meer, zij had van de kunstmest gesnoept. Dus wij weer sipjes en richting bar vertrokken en onder leiding van de GPS weer “thuis” aangekomen en de scheve ( inmiddels doorgezakte en uit elkaar vallende) tent ingestapt. Nic is namelijk door het dak van Duckie gezakt! (Laat Fred maar denken want dat dekt zijn duik in het moeras)
cijfer 9
Vrijdag 21/11/08
Overnachting Heja Game Lodge 80 km totaal 5592 km
Overdag de laatste maal goed shoppen en Duckie naar zijn broertjes en zusjes terugbrengen.
Met tranen in onze ogen afscheid genomen van elkaar maar Duckie wel verzekerd dat wij er volgend jaar weer zijn. Als Duckie deze reis van ons goed overleefd heeft.
‘s-Avonds nog eenmaal van de zonsondergang genieten onder genot van een mooie Pinotage ( fles nummer 241 ) Lekker eten en dan oogjes toe!
cijfer 9
Zaterdag 22/11/08
Overnachting ergens in Düsseldorf
Een vlucht in een vliegtuig vol Duitsers wens je niemand toe. ( uitzonderingen daargelaten haha Marten!) Rond een uur of 8 aangekomen in de westerse wereld en het aftellen is weer begonnen. Nog 331 dagen en dan gaan wij weer naar dit prachtige land met zijn vele gezichten en lieve bevolking.
Totale afstand 5610 km cijfer 9 is de planning om deze avontuurlijke maar geweldig vakantie goed af te sluiten en weer terug te keren naar de realiteit alvast wegdromen over 2009!
De schrijvers van dit avontuur willen via deze weg ieder bedanken voor zijn reacties en medeleven
TOT VOLGEND JAAR !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!