Dag 2
Zaterdag 03-11-2007 Guestfarm Omatako
Het avontuur kan beginnen. Auto is helemaal top in verhouding met het barrel van vorig jaar. helaas onze plaatselijke favoriete winkel waar wij vorig jaar einde van de vakantie onze “safari “spullen hadden ingekocht blijkt niet meer te bestaan. ( of wij konden hem door de vermoeidheid niet meer vinden, dat is denk ik het geval.) Vette pech voor Fred want die dacht dat hij daar zijn bagage wel kon inslaan. Nou zit hij dus echt de hele vakantie met 2 boxershorts en een zwembroek, gelukkig kennen zij hier Omo…. Vandaar ook de rugzak met maar 4 kilo inhoud. Na een aantal uren, beide als een kip zonder kop, getrachthebben onze 1e en voornaamste inkopen ( noodschappen ) te doen, wat falikant de mist inging, ( moe,lange vlucht hitte etc. ) besloten wij het drukke en stoffige Windhoek per omgaande te verlaten. Inmiddels was het alweer tegen drieën. Uit ervaring weten wij , te laat om nog relaxed onzen 1e overnachting op te zoeken. Maar goed , wij hadden de biergarden al bezocht, goed geluncht en de nodige biertjes gedronken. Onderweg zat de hel berm vol wrattenzwijnen ( meer warthdogs als dat wij vorig jaar bij elkaar zagen, vandaar de bordjes “pas op overstekende wrattenzwijnen.) , wat een whalla zal dit geweest zijn voor Asterix en obelix , en lelijke apen . Niet de plaatselijke bevolking maar de echte jongens met van die heeeel grote hoektanden en veel gekrijs. Leken een beetje op de Molletjes……
Na de gebruikelijke verwensingen van Nicole omdat wij geen accommodatie konden vinden en het al laat ( normaal begint het gezeik en gebler pas na een paar dagen ) , dat zij Zuid-Frankrijk prefereert boven Namibië en dat zij nooit meer met deze kleine k…tkabouter op vakantie gaat en zeker niet naar een dergelijk ongeciviliseerd land als dit ( ha ha ha na 15 jaar , wat een grap en wat vreselijk ongeloofwaardig.). Zal wel gelegen hebben dat alle drankwinkels na 13.00 hr sluiten op zaterdag en wij alleen water bij ons hadden.
Gestrand op een Geustfarm bij Omatako ( Naam vergeten.) . Binnen een kwartier is het donker en dat is echt niet aan te raden, zeker als je niet weet waar je bent en wat er rondkruipt…… Dit is op 281 km ten noorden van Windhoek. Gastvrouw was echt aardig, na wat bier en wijn gescoord te hebben, konden wij eindelijk relaxen. 1e fles wijn ontkurkt en heerlijk geslapen. Helden die wij zijn , direct de 1e overnachting in de tent op het dak. Nu hadden wij echt veel plezier van onze ervaring van vorig jaar , tenminste ….. Fredje had hem binnen no time opgezet. Nicole heeft voor de nodige versnaperingen gezorgd.
Dag 3 Zondag 04-11-2007 Hohenfels Restcamp.
Omatako- Otjiwarongo 216 km.
Mooi cultureel uitstapje naar oude Dinosaurs footprints….. hadden enorme Jurassic parkachtige afdrukken verwacht. Onervaren en hoopvolle toeristen die zijn. Helaas … het waren een paar gaten in de rotsblokken. Snel uitgekeken. loei en loei heet hier. Nou ja , in ieder geval live gezien. Kennen wij weer van ons lijstje schrappen. 23 km ten zuiden van Otjiwarongo Hohenfels Restcamp betrokken. Hier waren wij vorig jaar ook. Voor de medewerkers hadden wij 2 tassen kleren ed meegenomen en een zooitje tuinkabouters ( Die wilden zij graag hebben want die waren weggelopen, wat moet je nou in Namibië met een tuinkabouter zou je denken? )
De medewerkers van vorig jaar waren er niet meer, ws ontslagen of ook weggelopen. In ieder geval een aantal mensen aldaar blij gemaakt met onze oude troep. leuk stel ontmoet waarmee wij flink geborreld hebben ( lees , doorgezakt tot diep in de nacht!) . Rie s, de caps met ingebouwde lights gaan zeker een hit hier worden. Geweldig! Ha ha .
Dag 4 Maandag 05-11-2007 Duitsers met duiven ( zijn naam kwijt).
Via de B1 naar boven richting de driehoek van Otavi, Tsumeb en Grootfontein. Wilden vanuit Oyavi de Chaub cave bezoeken maar hebben het niet gevonden ondanks dat we rustig gereden hebben, wij hebben immers geen haast, vakantie is net begonnen. Zijn zeker toch voorbij gereden.
In Tsumeb, grote schone stad met goede voorzieningen, en jawel een Duitse biergarten vol met vogeltjes en natuurlijk Duitsers…. Zou wat voor jou zijn Mart , voel je je lekker thuis! Inkopen gedaan bij Cymot ( Hier moet je zijn voor de spullen die je onderweg vergeet of verliest zoals tentstokken en zaklantaarns) . Reis binnedoor voortgezet. wij hadden een verkeerde afslag te pakken. nicole kan dan ook beter ( lees: mag niet meer ) geen kaart meer lezen want die houdt zij ondersteboven en dan kom je na 3uur weer bij herzelfde punt uit!
Dus, weer door Otavi en 24 km daarna z.s.m. Campsite opgezocht. Overnacht tussen de duiven in een kooitje ( Wat een attractie voor ons.) en onze stevige Bertha , de gastvrouw. Jezus wat een aparte types die Duitsers hier. Een heuse Big Mama waar je geen geintjes mee moet uithalen. Pech voor Fred , die moest zich de hele tijd inhouden.
Hier de laatste spulletjes uit NL weggeven zodat wij weer meer ruimte in de wagen hebben. Nicole had nl ietsje meeeeer bagage bij haar dan de 5 kilo van Fred.
Dag 5 Dinsdag 06-11-2007 Roy’s Restcamp
Grootfontein bereikt. Was niet zo ver rijden, wij zitten inmiddels nog in de bekende driehoek. Grootfontein is wat froezelig en minder groot als wij er van hadden verwacht. Ook hier weer geen fontein te bekennen. Of wederom niet opgelet. Maar dat weet je , je zit natuurlijk niet in Zuid-Frankrijk gmmmmmf .
Hier hangen ze weer als vliegen rond je wagen bij de supermarkt. Jawel de Spar doet goede zaken in deze regio. Fred werd aangesproken door zo’, makalaninootjes man, die maken van een grote noot sleutelhangers met je naam en verkopen deze dan voor een hoop geld aan de domme toeristen ( wij ). Fred is uiteraard er weer op ingegaan en vanaf nu heten wij Henk en Wilma! Had die notenman onze namen gevraagd. Je ziet wat ervan komt als je niet serieus bent…… Wij hebben de noten aan de binnenspiegel opgehangen in de hoop dat wij bij de volgende stop niet meer worden lastiggevallen met die dingen. Nou maar hopen dat wij een stel tegenkomen et desbetreffende namen!
Geweldig , zijn na drie dagen al helemaal ingericht en hoeven niets meer in te slaan. Dus hoeven elkaar niet meer te vragen waar de zonnebrand of bier ligt…..! 56 km van Grootfontein richting het noordoosten Roy’Restcamp gevonden. Prima keuze! Fred kon zijn was doen ( de 2 boxershorts ) en zij hebben hier een uitstekend barretje, wij zijn in onze nopjes.
Morgen komen Bert en Alexandra deze richting op. Zij hebben er al een paar duizend kilometers opzitten vanuit Kaapstad. Geweldig hier, de zebra’s en kudu’s lopen gewoon langs je tent. Nog geen enge beestjes gezien, wel s-avonds aan de bar de tips over de zwarte mamba’s aangehoord. Zij zijn dus niet zwart maar als zij hun bek open doen ziet men een grote zwarte vlek vlek in hun strot zitten , vandaar. Nou liever dat wij dat niet zelf hoeven te ontdekken en fijn om te weten dat zij bruin zijn van kleur. Daarnaast moet je heel hard wegrennen of ze doodmaken met een knuppel, maar let op , zij zijn vaak als koppeltje aan de wandel. Fijne tips voor het slapen gaan . Lekkere Namibiërs hier. Zij zeggen dat het weinig voorkomt. Goed welterusten……
Dag 6 Woensdag 07-11-2007 Roy’s Restcamp
Heeeeeel fijn , de bedrijfsleidster laat een foto zien. Ja hoor, gisteravond een enorme gemene , lelijke gevaarlijke adder van 1,5 meter in haar toiletje gevonden. Haar collega heeft hem doodgeschoten nadat hij in zijn ogen was gespuugd. Tip van de dag : direct uitspoelen met melk en eiwit ( alsof je dat bij je hebt!) . Fijn begin van de dag en dan te weten dat je nog moet gaan badderen. Mmmmmmm, zou slang lekker zijn op de bbq? Nicole heeft voor de zekerheid maar een lange stok opgezocht met een haak en punt voor het geval dat zij familie van deze jongen tegenkomt. ( Beter dan vorig jaar want toen is onze held de halve vakantie met de grote bbq vork over de campsite gewandeld.) Deze ligt dan ook nu weer binnen bereik , just in case…. Even 60 km terug gereden om bij de Spar een pak spelkaarten te kopen. Ik zie mij al in Nederland ff naar Amsterdam tuffen voor zoiets onbenulligs. ha ha geweldig! Voordeel dat zij hier geen file’s kennen. Daarna weer terug naar Roy’s Camp om nog een dag te blijven. In de middag Historic living Village van de San bevolking bezocht. Nou Historic was het zeker , smerig en armoedig . Huizen bestaan uit 4 palen met een vuilniszak erom heen en het vuilnis ligt overal. Net Boswijk?! Echt , de vlooien springen hier gewoon tegen je op. Maar goed, het is wel een enorm contrast met wat je gewend bent en deze mensen weten niet anders. Lijkt ons sterk dat ze hier van 9-17 aan het werk zijn om toeristen bezig te houden en na vijven naar hun luxe villa vertrekken. Gewoon respecteren dus en wel interessant om een keer gezien te hebben. Wat zijn wij dan verwende nesten
eigenlijk. En dan moet je ze uit beleefdheid nog allemaal een handje geven ook, echt wat voor Nicole, lang leve de glorixdoekjes! Wel erg leuk om te zien is hier een project van een schooltje dat in 2004 is opgezet. We hebben alle klasjes mogen bezoeken. Hier kunnen
qua beleefdheid de kindertjes in Nederland nog wat van leren. Fred had veel succes met de meegenomen 4 kilo drop uit Nederland.
Verplicht nog wat liflafjes bij de plaatselijke bevolking gekocht. Daarna weer richting Roys. Inmiddels is het tegen 16.00. We hebben dus zo’n kleine 500 km gereden om dat historische vlooiendorp te bezoeken. Maar goed” je moet alles gezien hebben en Fred heeft weer ff kunnen oefenen hoe hij moet rijden met 4w-drive en over de gravelpaden. Gaat een stuk relaxter dan vorig jaar en een mooi vooruitzicht
dal onze toettoet het prima doet voor als we echt de bush ingaan en het ons niet kunnen permitteren om nog wat te oefenen. Vooralsnog
geen lekke band gehad. Jammer joh.. direct op.de campsite ontdekken we lekke bandnr. 1. Gelukkig tussen de omheining van het park en niet midden in de bush. De ANWB komt hier namelijk niet. Ook hier komt Freds ervaring met bandje wisselen weer goed van pas.
Binnen no time was het gepiept. Arme Fred…….het is nu bijna 42 graden in de schaduw.
Nu is het wachten op B&A. Geen straf op deze leuke campsite. Tegen 1900 zijn ze gearriveerd. Heerlijke kudu gegeten in het restaurant
hier. Nog ff geborreld ( ja dat hoort er nou eenmaal bij) in aanwezigheid van hele vetten tor waar Alexandra ook heel blij mee
was. Held Fredje heeft haar van “torretje” gered door onze vriend onder een krukje te zetten. Leuk voor de schoonmaker hier,
die krijgt meteen een hartverzakking, morgenochtend.
Dag 7: Donderdag 08- 11-2007 Overnachting: Ngemi Camp
Hete dag gereden naar Divundu, aan de mond van de Okavanga Delta in de Caprivi. Hier begint het echte Afrika. De blanke invloeden zijn hier dan ook helemaal verdwenen. Geen Duitser meer te bekennen. Jammer Mart! Hier ben je op jezelf aangewezen, behalve dan een enkele toerist ( WlJ haha). Eerste hippo’s gezien. Via Lonely Planet leuke campsite gevonden Ngemi Camp o.i.d. Waanzinnig.
Ze hebben hier in de rivier een soort zwembad dat bestaat uit een kooi. Dit in verband met de kroko’s die hier vertoeven. Hier kan je lekker poedelen zonder opgegeten te worden. Hebben het zwemuurtje toch maar overgeslagen. Niet om de kroko’s maar om de bacterieen die in langzaam stromend water voorkomen. Dat is iel soort wormpje wat je huid in kruip en daar wordt je ziek van. Liever voorkomen dus al zag het er wel spannend uit. Toiletten waren om te gillen. His en Hers stonden naast elkaar in de zelfde ruimte, alleen was hers wat luxer. Deze was betegeld en had een spiegel. Ook hadden ze toilet of Eden, dit was op een vlonder tussen de bomen. Net een klein paradijs, alleen niet zo fijn om ff te gaan zitten lijkt me, je weet maar nooit wat er tussen de struiken zit, maar goed, zag er wel heel grappig uit.
Kampje opgeslagen en in de avond nog even genoten van een bus bejaarden uit Nederland die naast ons stond. De gelovige sounds vlogen uit hun strotjes als warme broodjes. Walhallaaaa!. Fred heeft zijn olympische spelen petje hier achtergelaten als geste. Jemig wat een goeiigheid toch deze vakantie.
Fred heeft nog even de koelkast van Bert en Alexandra nagekeken die het niet naar verwachting deed. Aangezien Fred de kleinste van ons is, is het gezien de ligging van de koelkast en de ruimte in de achterbak ook niet zo’n moeilijke
keuze. mmm Haha.
Dag 8 : Vrijdag 09-11-2007 Overnachting : Maramba Campsite
Nergens nog internet kunnen vinden. Zit je dan met je laptoppie. Lange, lange dag in de auto. Begin van de dag een leuk park gepakt waar Bert meteen vast kwam te zitten. Hier kunnen we alvast oefenen om 4×4 te rijden. Ja, nog ff door oefenen jongens! Flink stuk gereden. Op naar de Vic Falls in Zambia. Wij pakken niet de reguliere grensovergang naar Zambia. Het is wel de leukste, met een pondje de rivier over en een hoop stempels in je paspoort vanwege het doorkruisen van 3 landen ( Namibië, Botswana en Zambia). Alleen ben je hier 4 uur bezig i.v.m. alle formaliteiten en zij zijn hier niet zo vlotjes. Ook omdat het zo toeristisch is, zetten ze je af waar je bijstaat. Dit was het advies van onze carhire meneer die wel weet waar ie het over heeft. Lange saaie rit en geen T-boontje in de berm zien staan zelfs. De dag begon mooi, met een klein wildparkje. Hier staat een hele grote Baobad( ondersteboven groeiendeboom) en we hebben de eerste giraffen gezien naast de grote selectie bokken en reeën. Ook heel lekker op de braai (bbq) Hier hebben we geen foto’s van, dat zien jullie wel bij ons avontuur van morgen. Gebraaid tussen de apen. Ook zitten hier hippo’s en kroko’s maar die hebben wij nog niet gezien.
Dag 9 : Zaterdag 10-11-2007 Overnachting : Maramba Campsite
We zitten in Zambia. Zonder het lokale geld en US dollars kan je hier weinig. Besloten om nog een dag op zelfde locatie te verblijven en na het 1e bezoek van de Victoria watervallen een dagje te relaxen. Morgen weten we dan hoe en wat en waar de Vic Falls het beste kunnen bezoeken. Gaan we misschien raften, helikopteren en/of bungy-jumpen.
Vanuit Zambia is de enige mogelijkheid de Falls te bekijken. Zimbabwe is niet te doen. Het is hier te gevaarlijk. Wordt afgeraden, zelfs de brug van Zambia naar Zimbabwe over te gaan voor enkele kilometers. Je wordt hier geheid beroofd. Kan je auto dus ook niet achterlaten want dan kan je de rest van de reis lopend voortzetten of beter gezegd naar huis gaan!.
Vic Falls!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! We hebben eroverheen gelopen. Het is zo enorm droog, dat je ze echt alleen per helikopter of vanuit Zimbabwe kan aanschouwen. Nou, daar hebben we dan zo lang naar uitgekeken. Beetje stromend water wat naar beneden klettert. Maar goed, leuke wandeling gemaakt boven de Vic Falls aldaar is onze camera in het water beland is bij het enige
snelstromende stukje waar we overheen konden. Ja hoor…Iemand het begint met een F en eindigt op kluns, had de camera los in zijn broekzak zitten en het ding met honderd foto’s ligt nu beneden in de Zambezi. Met dank aan mijn kleine eigenwijze man. Dag vergriept.
Nicole aan de jank en geen camera te krijgen hier in dit gat. Maar gauw vergeten vandaag.
Dag 10 : Zondag 11-11-2007 Overnachting : Fawlty Towers Backpakkers ding
Helivlucht gemaakt ! Geweldig wat een uitzicht. Maakt gister weer goed. Eindelijk de Vic Falls gezien. Daarna bij backackers lodge geluierd en..ze hebben internet. Joepi, NOT! Er was Alexandra en mij al verteld dat we er niet veel van
voor moesten stellen, nou daar was dan ook alles mee gezegd. Fawlty Towers maar dan anders. Vanavond gaat alles eruit. Proberen ook nog even al julllie berichtjes en mailtjes te verwerken. In ieder geval onze eerste week kunnen volgen. Morgen gaan we Botswana in. Daar verwachten wij meer te kunnen internetten. Voor de lezertjes ook prettig. Dan hoeven jullie niet zulke lappen tekst door te worstelen. Varavond slapen we in een soort ijzeren huisje wat ze hier lodge noemen. Ben benieuwd, ziet er niet al te frisjes uit. Morgen zijn we in Botswana en dat beloofd veel goeds.
Vanavond gegeten in een tentje waar we de dag daarvoor met creditcard konden betalen. Lekker makkelijk want het is in Zambia moeilijk om geld te wisselen. Je weet namelijk niet hoeveel je nodig hebt voor die paar dagen en de banken zijn gesloten op zondag. Pinautomaten werken met onze kaartjes niet. Hebben we voor het eerst in 10 jaar een hele rits kaarten maar geen Visa waarmee je overal kan betalen en pinnen hier in dit gat. Nou goed, je kan niet alles hebben natuurlijk. Je kan hier alleen met kwacha of US $ betalen en die hadden we niet.
Het eten was een goede slapstick. Geen elektriciteit, dus laat je fantasie maar gaan, en!! we konden dus ook niet met onze creditcard betalen. Na een uurtje of wat hebben ze een handmatig recuutje uit geschreven. Wel moest eerst de manager en de rest van de delegatie erbij komen om dit voor elkaar te krijgen. Daarna een ritje in de Zambiaanse taxi, lees: barrel wat bijna uit elkaar valt en bij ons in NL klaar zou zijn geweest voor de schroot. Maar oké, wij willen alles gedaan hebben en dus ook dit. Daarbij is deze taxi veiliger dan over straat lopen in dit gebied, wat wil je nog meer.
Achteraf hoorden we, dat als je maar ver genoeg van Livingstone vandaan gaat dat Zambia echt zeker de moeite waard is. mmmmm Als je alles van tevoren weet is het ook maar saai zullen we maar denken.
Vanmorgen zijn we om 5.30 gaan rijden. Voor onze lieve lezertjes in Nederland is het dan pas 4.30. We hebben aan jullie gedacht toen jullie nog op 1 oor lagen. Oké, bij jullie gaat het wekkertje om 7.00 en zijn wij heerlijk vakantie aan het vieren. Ha! Ook toen hebben we aan jullie gedacht. Dennis en Robbin…bedankt voor jullie bericht. Ome Fred heeft een goede dag gehad. NOT! Enne..namens Nic ook bedankt! Zitten we aan de andere kant van de aardkloot en dan nog sms over Ajax, geweldig! We hebben alleen Mart een beetje gemist zondag!
Goed, Zambia en de grensovergang bij Kazungula, met het pondje richting Botswana.
Hier willen we naar beneden afdalen richting Ihaha camp. Links op de kaart heb je dan het prachtige Chobe gebied. Dit zit vol met grootwild. Leeuwen, Giraffen, hippo’s etc. Eerst nog ff in Kasane, dat is een grote stad, een nieuw cameraatje scoren. Bedenk dat ze hier een paar jaartjes achterlopen dus je hebt voor een paar honderd euro een mooie camera die bij ons alweer 3 jaar oud is. Beter iets dan niets en Fred heeft wat goed te maken. Gelukkig hebben we een goede verzekering. Vragen ons af of die ook stommiteitjes dekt. Bert en Alexandra moesten benzine hebben, hadden ze niet na de grens. We hebben een paar uurtjes in Kasane rondgebracht om een en ander te regelen. Met zijn vieren het Chobe River park aan de Zambezi ingegaan. Bert en Alexandra besluiten hier logischerwijs terug te gaan een lodge te pakken om morgen benzine en wat dingetjes aan de auto te gaan regelen. We zullen ze over een paar dagen weer ontmoeten bij Third Bridge campsite, een paar honderd km naar beneden. Zij rijden dan helemaal om het park heen en wij gaan er dwars doorheen. Wij zijn verder het park ingegaan en hebben overnacht bij Ihaha Campsite. Dat is een camping waar bijna geen faciliteiten zijn. Ja, een toiletje en een douche. Verder zit je echt midden in het wild, letterlijk en figuurlijk. Ja hoor, ook hier na diverse waarschuwingen om niets rond te laten slingeren, laat Fred zijn hele casino witje jatten door een baboon (aap). Deze aap leek een beetje op Raymond ! In ieder geval hebben die een godsmaaltijd genoten deze avond. Hebben we weer iets goeds gedaan voor de wilde natuur.
Geweldig hier. De hippo’s en warthogs staan hier voor je tentje s nachts. Scarry maar wel een hele ervaring. Tevens waren aan de horizon een paar mooie bosbranden te zien zodat wij geen batterijen hoefden te gebruiken.
Dag 11 : Maandag 12-11-2007 Overnachting Ihaha Campsite
Gisteravond gegeten in een tentje waar wij de dag daarvoor met creditcard konden betalen. Lekker makkelijk want het is in Zambia bijna onmogelijk om geld te wisselen . Je weet namelijk niet hoeveel je nodig hebt voor die paar dagen en de banken zij n gesloten op zondag. Pin machines accepteren onze kaarten niet. Hebben wij voor het eerst in 10 jaar een hele rits kaarten bij ons maar geen Visa waarmee je wel overal terecht kan. Helaas het lukt niet om de foto’s er tussen te plakken. Vandaar dat alles een beetje versprongen is. Probeer het nog een andere keer moet ermee wachten als we in een minder shabby plaatsje zijn….waarschijnlijk zijn we dan al thuis. haha
Zoals eerder bericht, vanmorgen in Botswana aangekomen. Fijn dat we Zambia verlaten hebben. Zijn hier vlak over de grens op zoek naar een camera (die oude ligt in de Vic Falls). Ben benieuwd. Tevens laatste inkopen doen, gaan nu een erg woest gebied binnen. De Okavanga Delta!
B&A hebben ons tijdelijk verlaten , want hun wagen rijdt op benzine en dat is pas op een kilometertje of 800 hiervan te krijgen. Dus zij gaan buiten om de Okavanga Delta en zien hun na een aantal dagen in het zuiden van Botswana
Wij gaan slapen op de oevers van de Zambezi tussen de apen en leeuwen. Wat een fantastische Campsite. In de avonduren na een heerlijke braai , onder het genot van een flesje wijn kijken naar de bosbranden aan de horizon .
Het is hier echt waanzinnig mooi. Vanmorgen wakker geworden tussen het wild. Je zit hier echt in Afrika. Wat een mooie ervaring is dit. Vandaag vertrekken we naar Savuti Elephant camp. De naam zegt het al. Vol met dikke Dombo’s. Onderweg eindelijk leeuwen gezien! Die lagen lekker met hun tummies volgevreten onder een boom te slapen. Dwars over de Gvoha Hills. Goed voor de nieren en je kop. Stevig vasthouden, het is net een kermisattractie. De weg is 1.5 meter breed. Kan alleen gereden worden door ervaren 4w-drivers. Nou Fred, succes ermee! Zeggen ,als je hier vast komt te zitten dat het wel een dag of 3 kan duren eer ze je vinden, als je überhaupt gevonden wordt. Vandaar ook dat er aangeraden wordt hier met minimaal twee auto’s te rijden. Wat doen wij, alleen , want we zijn geen mietjes en willen perse naar de Dombo’s. Risico hoort erbij. Heelhuids, wel wat geshuffeld bereikt. Aangekomen bij het park direct honderden olifanten gezien. Gaaf! Wilden voor het kamperen nog ff biertje doen in de luxe Savuti Safari Lodge. Niet mogelijk, alleen rijke stinkerds (filmsterren etc) mogen hier komen. Een lodge kost je tussen de 800 en 1000 US$ per dag. Nog ff doorsparen. Campsite ziet er goed uit. Simpel maar prima te doen. Hele badruimte is omgeven door een stenen bunker. Duitse makelij ,Marten! Hier kan zelfs de kleinste olifant niet door, hopelijk. Ook zitten hier leeuwen. Bij de campsite liggen de afgekloven botten onder de bomen. Je wilt avontuur of niet. Spannend, zijn benieuwd hoe de avond gaat verlopen. Uiteraard nog een heerlijk fles Zuid-Afrikaanse wijn genuttigd onder het genot van brullende leeuwen en ander onbekend gegrom. ( commentaar Fred: Het waren drie flessen.)
Dag 12 : Dinsdag 13-11-2007
Overnachting : Third Bridge Camp. (Moremi Wildlife Reserve)
Na Fred’s heerlijke koffie( jaha, hij zorgt goed voor zijn vrouw zo tijdens de vakantie, top!) vertrokken richting Third Bridge Camp. Hier zullen we B & A weer treffen. We besluiten onderweg ergens te ontbijten. We hebben alle tijd. Zitten al om 6.45 in de auto. Dat is hier nog aan de late kant. Je ziet het meest van de omgeving en de beesten als je met zonsopgang (of zonsondergang) gaat rijden. Gamedrive noemen ze dat. Prima rit. Komen om 9.30 het Chobe park uit. We hebben zoveel tijd, dat we nog gauw een kijkje willen nemen bij Mababe Village. Misschien kunnen we hier onze luxe apparaten opladen en hebben ze een internet café. Geen idee maar het proberen waard. Geen goede keuze! Wat een mooie dag zou gaan worden is uitgelopen op een regelrechte ramp!! Fred vond de auto nog wat fris en schoon eruit zien. Gewoon wat flinke modderpoelen pakken en het probleem is verholpen. Mits je veel ervaring hebt, weet hoe diep de poelen kunnen zijn en als je met twee auto’s bent. Vette pech. Zaten na de meest aantrekkelijke blubberplas muurvast met de nok as.
Plas was te diep. Met geen mogelijkheid los te krijgen. Uiteindelijk 2 uur bezig geweest. Nicole op de uitkijk staan voor slangen en olifanten. Fred zich in het zweet, of liever gezegd zich in de blubber gewerkt om onze voiture, die inmiddels wel lekker vies was, eruit te krijgen. Hij heeft hem er zelf ingereden dus zorgt er ook maar voor dat ie eruit komt. Met succes! Alles onder de stinkende zwarte derrie. Het lieve vrouwtje heeft de hoop opgegeven dat de kleine k..kabouter ooit haar advies zal opvolgen om vooral eerst te denken en dan te doen. De goede vrienden onder ons zullen dit gierend van het lachen beamen op het moment dat ze bovenstaand lezen. Ja, jullie zijn er niet bij geweest! Makkelijk Na 500 meter zagen we de humor er wel van in. Rijden om een hele grote poel heen waar de fantjes lekker aan het badderen waren. Echter met hun dikke achterkanten versperden ze ons de weg.
Honderden olifanten met jong zijn niet zo zachtaardig. Enige wat je kunt doen is afwachten en vooral geen onverwachte bewegingen maken. Kan jullie zeggen dat als je een olifant vanaf twee meter afstand ziet, ze echt echt gigantisch groot zijn. Twintig minuten staan wachten. Stukje bij beetje vooruit. Weer wachten…… ! Geduld is een schone zaak. Aan de overkant van de plas, staat een andere jeep te wachten. Zij hebben een mooi schouwspel aanvaard. Fred begint langzaam te rijden. Op de vraag wat hij nu in godsnaam aan het doen is, antwoord hij dat hij niet anders kan. Er staan namelijk twee grote grijze jongens ongeveer op twee meter achter de auto. Finaal ingesloten. Deze heren/dames wil je niet op je achterkantje krijgen. Gas geven en fingers crossed! Kantje boord maar gered! Met veel getrompetter en andere bozigheid passeren we de olifanten die op dat moment erg uit hun hum zijn geraakt. Medeweggebruikers, succes! Klein praatje gemaakt met de toeristen van de overkant. Zij geven aan dat het echt op het randje zat. De twee achter ons stonden al in de aanvalshouding.
Gelukkig heeft Nicole dit helemaal gemist. Fred had ze al lang zien staan maar heeft verstandig zijn snaveltje gehouden om verdere paniek bij Nic te voorkomen. Wel trok hij wat wit weg. Ook dit weer meegemaakt. Shitzooi, weer een paar honderd meter verderop staan Afrikaanse buffels. Deze staan bekend als de gevaarlijkste van de Big Five. Het opperhoofd blijft ons scherp in de gaten houden. Ook zijn kudde van bijna duizend buffels houdt hij goed in het oog en zij ons ook. Kom niet aan zijn harem want hij pakt je met al zijn vrienden erbij. Houdt dit dan nooit op. Die beesten hebben de hele dag om in bad te gaan, wat doen ze, uitgerekend tijdens onze tocht is hun baddermoment. Wat nu. Steeds als we een stukje vooruitgaan, schuift de kudde een stuk op. Aan de rechterkant van de auto beginnen ze ons te omsingelen. De leider nog steeds gnuivend ons in het oog houdend. We besluiten na een kwartier om, zodra de aanvoerder even niet oplet, vol gas erdoor heen te rijden. Joepiiiii, weer mazzel gehad. Ook dit was op het nippertje. Het is nu wel allemaal teveel van het goede hoor! Helemaal klaar ermee, zetten we de tocht voort. Het al middag. Op naar de campsite om onder het genot van een biertje deze dag achterons te laten. Helaas, we hebben ergens een fout pad genomen. Nu weten we hoe mensen in de woestijn zich voelen als ze verdwaald zijn. Totaal, zonder enig gevoel van richting meer, hopeloos de weg kwijt. Als je hier de weg krijt raakt vinden ze je never nooit. Met dit in ons achterhoofd zijn we naarstig op zoek naar een herkenningspunt. Van de zon kan je het hier niet hebben. Die staat namelijk recht boven je. Uren en uren hebben we rondgedwaald. Je kan hier alleen in je zwaarste 4w-drive rijden. Fred heeft de blaren in zijn handen staan van het (bij)sturen. De moed zakt steeds verder weg. Ook bij Fred die normaliter wel optimistisch blijft. We komen aan bij de Khwai River Lodge. Hier geven ze aan dat iedereen die Mababe Village wil bezoeken de fout in gaat. Ook hier duurt het soms dagen of helemaal niet dat je gevonden wordt. Als het gaat regenen kom je hier helemaal niet meer uit. Ze loodsen ons zigzag door de woestijnpaden. Geven aan dat we nu alleen nog de weg moeten volgen en dan zijn we op plaats bestemming. Alleen, de weg volgen is niet zo makkelijk gezegd dan gedaan. Die rot weg vertakt zich elke keer. Weer verdwaalt. Tegen de avond, we hebben nog een kwartier voordat het donker wordt, komen we bij Third Bridge aan. Achteraf horen we pas dat bij het houten, wiebelig bruggetje, de leeuwen zich einde van de dag tegoed doen aan water. Oke, weer wat geleerd. En maar goed dat we dat op het moment zelf nog niet wisten. Ja makkelijk zeggen natuurlijk achteraf, als er niemand opgegeten is. Ha ha mmm.
Gelukkig, er staan meer avonturiers hier. Echter hebben zij allen gps. Geen Bert en Alexandra, zoals afgesproken. Wat zou er met hun gebeurt zijn? Allebei uitgeput, we zijn op. We hebben over een stuk van vijftig km ongeveer 8 uur gereden. We hebben voor vandaag genoeg meegemaakt en gezien. Zeker dat we er morgen weer om kunnen glimlachen. Dit nooooooit meer!
Fles rood ontkurkt. Zegt Fred dat we doodstil moeten blijven zitten. Achter Nicole staat een Hyena te likkebaarden. Nou ja, kan er nog wel bij hoor. Fred als een gek achter dat beest aan. Niet om hem weg te jagen, nee hij wilde een foto maken van deze griezel.
Dag 13 : woensdag 14-11-2007
Overnachting : Third Bridge Camp
Vannacht veel wild om ons heen gehad. Daarvoor kom je ook in deze uithoek van Afrika. De giraffen die om onze tent heen staan vanmorgen maken de helse dag van gister goed. Vandaag vertrekken we uit het park. We moeten naar de Zuid-Gate. Gisteren zijn we er in Noord in gekomen. We gaan naar Maun. Grote stad. Hier kunnen toeristen of andere dwazen die de rimboe in gaan zowat al hun noodschappen doen.
Het laatste stuk van het park. Fred geeft aan dat we er bijna zijn. Eerst zien, dan geloven. Onderweg wederom olifanten. Nicole vindt ze ineens niet zo leuk meer als een paar dagen terug. Hoe zal dat nou komen. Genieten van het park nog maar even. mmm Zo gauw mogelijk deze bush verlaten. Met gierende banden gillend eruit! Onderweg komen we Bert en Alexandra tegen. Die zijn pas vanmorgen via Zuid-Gate er in gereden. Zij gaan richting Third Bridge. Veel succes! Zal wel goedkomen.
Afgesproken elkaar morgen weer te zien in Maun. Een gezellige avond te maken en overmorgen onze eigen weg te gaan. Yes…Uitgang gevonden. Hotel opgezocht. Hebben genoeg avontuur gehad afgelopen paar dagen. Wat een walhalla ineens. Een eigen douche en een frisse plee! Hooguit een paar spinnen maar dat is niet erg meer na alles wat we hebben zien rondkruipen. Joepiiiiiii! Eindelijk weer eens schone voeten en uitgebreid badderen. Nou snappen we waarom die buffels en olifanten zich zo verwennen bij de waterpoelen. Maar goed, wij gaan toch ook niet midden op de weg zitten?! Morgen blijven we een dag hier hangen. Uitrusten en genieten! Third Bridge.
Dag 14 : Donderdag 15/11/2007 Overnachting: Campsite Sedia Hotel Maun
Uitgeslapen! Rondje Maun gedaan. Geluierd. Vakantie gevierd! Morgen vertrek. Langs de Kalahari woestijn zetten we voort richting Ghanzi. Misschien want Fred heeft nog een verrassing in petto! Van Ghanzi naar Buitenpos. Dinsdag moeten we de auto inleveren in Windhoek Namibië. Dan vertrekken we richting Cape Town om dat nog een paar dagen te bekijken. Al die lekkere wijnen komen uit Zuid-Afrika dus maken ons niet al te veel zorgen haha. Vandaag hebben we alles nog eens de revue laten passeren. We hebben weer (te) veel meegemaakt wat absoluut de moeite waard is. Terwijl Fred vakantie heeft, komen de harige vrienden hem vreemd genoeg ook hier opzoeken. We zijn bijna overal wel een hond tegengekomen die ons gezelschap heeft gehouden. Laat Picasso en Salvador het maar niet weten. Hoe zal het met ze zijn? Zullen ze hun baasjes missen? De overlopers, landverraders! Ook zijn we echt blij dat de auto het enorm goed doet. Daar ben je hier van afhankelijk. We hebben natuurlijk nog een volle week te gaan.
Dag 15 : vrijdag 16-11-2007
Overnachting: Gobabis Lodge campsite.
Eindelijk! Nicole heeft mij zover gekregen dat ik ook wat moet schrijven. s Morgens vertrokken vanuit Maun richting de wereldstad Gobabis waar waarschijnlijk volgend jaar de wereldkampioenschappen vogels spotten zijn! Onderweg vrij weinig beleefd behalve overstekende locals en dat ik bij een checkpoint weer eens mijn T-bone moest inleveren i.v.m. mond en klauwzeer.
Eenmaal bij de grens Botswana-Namibie heb ik dit keer maar opgegeven dat ik undertaker van beroep ben wat hier vrij normaal is. ( behalve dat Nick dat niet zo prettig vond, commentaar; Nee natuurlijk niet, je kan hier zomaar in de gevangenis belanden maar dat had fred nog niet helemaal door, hij heeft er toen maar undertaker director van gemaakt). Verder vrij weinig problemen ondervonden. Fred heeft dit jaar veel pech met zijn T-bones. Heeft er pas 1 gegeten. Gelukkig valt de reistijd achteraf mee. We bereiken een uur of twee later al de grens van Namibië. Al toeterend passeren we wederom Bert en Alexandra. Zij gaan richting Windhoek om nog wat Namibië te ontdekken. Nog niet wetend wat en waar we heen gaan, stuurt Nicole ons weeeeer de verkeerde kant uit. (commentaar Nicole: Valt wel mee!) Aangezien we een lodge in gedachten hebben met veel leeuwen en cheeta\’s, komen we er na 90 km achter dat we deze reeds allang gepasseerd zijn. Nic, kaartlezen gaat je goed af……!! Campsite in Gobabis opgezocht. Goba Lodge. Hier kunnen we veel vogels spotten. Echt wat voor ons. Ha! Weer eens wat anders dan groot wild. Denken zelf dat deze lodge is uitermate geschikt is voor de fam. de Jong uit Winterswijk. Dit i.v.m. het vogels spotten. Uiteraard moest en zou Fred een T-bone hebben. Nou, dat heeft ie geweten. Bij de plaatselijke slachterij, mocht een glunderende Fred zijn eigen stukje vlees uitzoeken(1.5 kilo!!). Dit werd afgezaagd waar hij bij stond. Geweldig, ook Fred zijn dag weer goed en eindelijk zijn
s Avonds bij het kampvuur met de plaatselijke bevolking wedstrijdje gedaan wie het beste kon dansen. De San-stam of wij…na enkele flessen Chardonnay ( ja, Sas en Simoon, echt waar!) denk ik dat wij het best wel goedgedaan hebben!
Morgen vertrekken wij weer richting Botswana aangezien mijn schatje vandaag het kaartlezen doet, moeten wij zo’n 100 km terugrijden naar Harnas Wild Foundation waar de leeuwen en luipaarden e.d. wonen.
Dag 16 : Zaterdag 17/11/07 Overnachting Harnas Foundation Campsite.
Na een vermoeiende rit van zeker 100 km eindelijk aangekomen bij Harnas. Dit is een Foundation wat tot doel stelt om alle katachtige dieren die met uitsterven worden bedreigd te helpen. Ze vangen hier weesjes en gewonde dieren op die in de vrije natuur geen overlevingskans hebben. Sommige logees worden teruggezet in de vrije wereld buiten de hekken van het honderden hectares grote landgoed. Veel van deze dieren besluiten zelf weer terug te keren naar het veilige Harnas. Zelfs Angelina Jolie en Brad Pitt komen hier regelmatig dus ZIJ zijn nu in goedgezelschap! Als één van jullie eens Namibië gaat bezoeken dan is dit zeker een bezoek waard!
Hier kan je op een vrij korte afstand leeuwen luipaarden en cheeta’s bezichtigen terwijl zij wel in het wild bivakkeren. De meeste dieren op deze farm worden door plaatselijke boeren aangeleverd zodat zij niet worden afgeschoten en/of opgegeten.
Morgenochtend krijgen wij een rondleiding. s- Middags lekker geluierd en weer eens lekker gebraaid. (T-bone, eindelijk!).
Dag 17 : Zondag 18/11/07 Overnachting Guesthouse 40 Capetown
s Morgens wakker geworden van het gebrul van de leeuwen die maar een paar ( honderd) meter verder stonden. Tevens zagen we vele bekende van ons aan de bomen hangen! Schijnen over een paar duizend jaar ook rechtop te kunnen lopen.
Na een onwijs leuke rondrit waarbij deze dieren op korte afstand gevoederd werden en ik woorden kreeg met leeuw Clarence ( wie kent hem niet! Noot Nic: generatie Fred!) vertrekken wij richting Windhoek. Bij de luchthaven ff vlug tickets voor avondvlucht naar Capetown gekocht en vervolgens de wagen ingeleverd. Eindelijk kreeg ik eens complimenten over mijn rijgedrag!!!! Geen schade en maar 1 lekke band gehad, en dat met zo’n kaartlezer!
Dag 18 : Maandag 19/11/07 Overnachting Stellenbosch Rolands .
Het volgende bericht is niet geschikt voor wijndrinkers!
Nadat wij geland zijn op Capetown airport eerst ff de sfeer proeven in de aankomsthal.
Vol frisse moed een shuttle nemen naar het centrum waar wij na een bezoek in een bar om de hoek van het guesthouse direct richting lakens en bed vertrokken. ( Echt bed ). Om elf uur ’s morgens werd onze auto afgeleverd, ( Wat hier een prestatie is omdat zij meestal zes uur later aankomen dan afgesproken maar ja wat wil je, ieder is bang voor Fred) richting Stellenbosch via Kaap de Goede Hoop. Wij hebben het gevoel dat wij in een groottuincentrum zijn! Je kunt duidelijk de Hollandse en Engelse invloeden zien. Voor de rest kan je net zo goed naar de Bourgogne gaan. Stukkie dichterbij ook! Eind van de middag aangekomen in Stellenbosch dus dat beloofd wat! We hebben de aspirine uit voorzorg maar alvast ingenomen. Geloof het of niet, wij hebben pinguins gezien onderweg.
Jammer, daar alles volgeboekt nergens slaapplaatsen te krijgen, tot dat Nick haar charmes op straat gooit! Wij hebben de laatste kamer gevonden, niet te hopen dat de wijn hier op is.
Op aanraden van de gastvrouw vertrekken wij naar het restaurant l’Olive waar wij de eerste flessen soldaat maken. Een zeer goede fles is zeker € 8,30 hier! Na bijna ontvoerd te zijn door de plaatselijke taxi gaan wij zeer tevree wederom naar ons bedje toe.
De volgende dag gaan wij weer richting Cape Town.
Dag 19 : Dinsdag 20/11/07 Overnachting Dale Court Guesthouse. Capetown
s Morgens vertrekken wij uit Stellenbosch maar niet voordat wij een wijnkelder bezoeken uiteraard!
Het wordt de Bergkelder! Voor ons erg bekend daar wij in Namibië alleen maar wijn gedronken hebben die daarvan afkomstig is. Nadat wij de toegangsprijs van 20 Rand ( euro 2,00) hebben betaald mogen wij ( jammer genoeg) onder begeleiding het walhalla betreden. De wijn liep al gelijk uit onze mondjes! Het is dat ik mijn kurkentrekker ben vergeten, anders had ik nog weekje aan de vakantie vastgeplakt. De rondleiding was zoals altijd, alleen in plaats van bier zat er nu wijn in de vaten. Na lang wachten en lopen (een uur!) begon eindelijk de proeverij om 10.30 uur! Deze hebben wij weer met glans doorstaan. Met vlag en wimpel geslaagd natuurlijk. Alleen wordt er aangeraden om de proefjes uit te spugen. Zonde! Niet gedaan uiteraard.
Na deze zware proef zakken wij weer in/af richting Kaapstad. Gelukkig maar dat iedereen hier aan de verkeerde kant van de weg rijdt. Onderweg besluiten wij om Robbeneiland te bezoeken. Helaas staan wij op de verkeerde plaats om over te varen. Uiteindelijk kwam het toch goed uit omdat de weersomstandigheden hier zo slecht zijn dat er geen boten varen.
Voor de sado’s onder ons : het is hier 14 graden heel veel regen en een storm waar wij nog wat van kunnen leren. Zuidwester was goed van pas gekomen. Maar goed, je hebt alleen je zomerse outfit bij je.
Besluiten lekker te gaan lunchen en dan weer naar een guesthouse te vertrekken. De lunch nam zo’n 4 uurtjes in beslag maar goed, als het zo’n beestenweer is weten wij Hollanders ons wel te vermaken. Toch weer veilig thuisgekomen en bij het laatste flessie wijn nemen we de plannen voor morgen door. Misschien lukt het dan eindelijk de Tafelberg te zien die al een paar dagen door de mist wordt omgeven.
Dale Court Guesthouse eindelijk gevonden. Hier runt een lieve latente homo het hele gebeuren. Ze zitten vol. Gelukkig voor ons, meldt een gast zich af. Ze wil graag ander uitzicht en de studio heeft geen balkon waar ze kan zitten genieten van het uitzicht. Domme gans, met deze weersomstandigheden en de conferentie die hier plaats vindt, waardoor alles volgeboekt zit. Gelukkig voor ons! Meteen voor twee dagen geboekt, zijn we ook van dat probleem af. Ha!
Dag 20 : Woensdag 21/11/07 Overnachting Dale Court Guesthouse.
Vandaag besluiten wij om eens de ultieme toerist uit te hangen. D.w.z.shoppen, shoppen en shoppen….zelfs Fred!
Hier valt weinig over te vertellen alleen dat het duur is. Daar we geen ruimte meer hebben in onze tassen, hebben we bij de leuke winkels maar kaartjes gevraagd. Zo kunnen we al het leuks gewoon thuis via internet bestellen. Scheelt een hoop gesjouw en wel zo makkelijk. s Middags besluiten we om toch nog iets van de Tafelberg te bekijken. Eenmaal halverwege de Tafelberg was de weg afgesloten i.v.m. mist en zware regenval. Weer geen Tafelberg dus. Maar ja, wij hebben het geprobeerd. Morgen weer een dag maar wel de laatste kans! Zit je hier in Kaapstad, je komt voor de Tafelberg en Robbeneiland, wat zie je, De Kroeg, gestrande toeristen en een hoop luxe winkels!! Ook leuk en gezellig alleen niet zo cultureel..en bijzonder, net Zandvoort.
Dag 21: Donderdag 22/11/07 Overnachting : British Airways, vliegtuigstoel
Strakblauwe lucht. Zal je zien, op de dag van vertrek. Vanavond om 21.00 vliegen we van Kaapstad naar London Heathrow en dan Amsterdam Schiphol, waar we in de middag aan zullen komen. s- Ochtends nog wat sightseeing Kaapstad gedaan. Fred heeft nog gauw het voetbalstadion in aanbouw aanschouwd. Hier wordt in 2010 het WK gehouden. Een tour langs de bekende sloppenwijken en shoppingmalls. Wederom geen succes met de Tafelberg. Wel hebben wij hem vanaf alle kanten vanuit Kaapstad kunnen bezichtigen, tot groot (leed)vermaak van Fred. Heeft nog ff tientallen foto’s gemaakt van de berg. Ja, je moet toch wat?! Besluiten om voor de laatste keer onze vakantie nog eens af te sluiten met een overheerlijke lunch met de daarbij behorende Zuid-Afrikaanse wijnen. Het wordt een Belgische lunch, wel met bovenstaande wijn. Ook prima. Deze lunch neemt weer een paar uur in beslag. Nou ja, hebben toch al zoveel gezien, gedaan en meegemaakt, dan gaat de tijd een beetje vlugger. Nog ff gauw de laatste inkopen doen en richting vliegveld. Richting Picasso, Salvador en..allebei weer aan het werk. Op de luchthaven zijn we alweer druk bezig plannen te maken voor volgend jaar. We zijn het (eindelijk) eens, we gaan terug. Wel voornamelijk naar Namibië!! De rest is ook een mooie ervaring geweest maar Namibië spreekt ons nu het meeste aan. Wat een vooruitzicht…nog 11 maanden wachten!! We beginnen numaar vast met aftellen. Nog 330 nachten slapen……!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
