EERSTE AVONTUUR; NAMIBIE 2006
Maandag, 6 November 2006
Vertrek Namibie, vanuit Dusseldorf. Met de trein om 14.15 vanuit Den Haag HS. Voorspoedig verlopen, geen blaadjes op de rails, dus maar 10 minuten vertraging in Duitsland (Martin de Jong heeft zeker de Duitse spoorwegen gebeld). Bijna uur vertraging op het vliegveld. Vlucht redelijk verlopen, alleen Fred zat naast een enorme chagrijn. Slaappil naar binnen en weg waren we, op naar onze eerste kennismaking met Afrika!
Dinsdag, 7 november 2006/ dag 1
Aankomst Namibië om 8.30 plaatselijke tijd. Het is maar een uur tijdsverschil.
Airport Hosea Kutato, klein vliegveld, maar goed wij zijn natuurlijk niets gewend. Lang gewacht om door de paspoortcontrole te komen (raar, wat moet je nou invoeren). Stond netjes iemand te wachten met een bordje met Fred’s achternaam( vond vooral Fred erg leuk). Zeer spraakzame chauffeur, heeft veel over Namibië verteld onderweg van het vliegveld naar het autoverhuurbedrijf (NOT).
Auto opgehaald. Zeker geen twee jaar oud, zoals afgesproken. Boodschappen gedaan, ff wennen aan het links rijden (voor de kleine Fred met zo’n grote auto) en bier om 11.00 in de ochtend.
Geslapen in Windhoek in hotel Thurlingerhoff met biertuin ( ook leuk voor Fred). Daar het onze eerste dag is in Namibië en het voor onszelf niet te ingewikkeld te maken, hebben we in het hotel gedineerd. “Heerlijke”curry en biltong(gedroogd vlees, soort kauwgum) voor Nic ( eerste 3 dagen op de pot gekampeerd), Fred zeer goed gegeten. Vroeg naar bed, uitgeteld van de reis, bier, wijn en eten. Goed en heerlijk geslapen!
Woensdag, 8 november 2006/ dag 2 ( 747km gereden)
Fred broodjes gehaald maar was verdwaald, dus om 9.00 uur uiteindelijk vertrokken. Waren om 6.00 uur opgestaan.
1e stop, Rehoboth. Prachtig recreatiepark. Onze eerste kennismaking met het Afrikaanse landschap. Veel bokken, gazelles, struisvogels en neushoornpoep gezien. De bijzondere zwarte neushoorn heeft zich verstopt vandaag. Vervolgens wilden we overnachten bij de Brukkaros vulkaan maar de lodge was gesloten en geen campsite te bekennen( niet zo’n goed idee eerste nacht wild te kamperen). Vreselijke rit van 300 km in het pikkedonker( het begint hier om een uur of 1800 te schemeren en binnen een half uur is het donker). Witte ezels, jakhalzen en rare nachtbijen tegengekomen.
Doodmoe gestrand in Keetmanshoop. Zeer goed ontvangen door Zuid-Afrikaans echtpaar in een Bed&Breakfast.
Als een blok in slaap gevallen van de vermoeide 1e dag.
Donderdag, 9 november/ dag 3 (632km)
Opgestaan om 8.30(laat). Na “overheerlijk” hamburger ontbijt plus schade aan de auto (Fred had bij uitzondering weer eens een paal over het hoofd gezien, gebeurt hem in NL nooooit) naar kokerboomwoud en Giant’s Playground (vol slangen onder door de natuur opgestapelde ouwe stenen). Geen slang tegengekomen trouwens, ha!! Apen in de berm gezien(brrr). Binnenlanden ingegaan, Kalahariwoestijn (ligt tegen Botswana aan), Zuid Oostelijke hoek gepakt en bij nader inzien geen goede keuze. Alleen maar dorre boel en geen levend wezen te bekennen behalve struisvogelbiefstukjes.
Wederom (goed bezig!) uitgekozen camping dicht. Vervolgens weer 3 uur(door)gereden maar… wel voor het donker bij Ais-Ais Hot Spring Resort. Voor het eerst gekampeerd en ge-bbqt met kapotte gasbrander. Helaas geen frisse duik in het mooie zwembad want dat was 35 graden Celsius, water uit de hete bron. Niet bij stilgestaan haha!!!
Heel slim hebben wij ook als enige op deze campsite de auto bij het water geparkeerd. Lekker rustig plekje dachten wij, de hele nacht gebombardeerd door zwermen muggen en apen die boven ons in de bomen zaten.
Slechte nacht. Les 1 van kamperen!!!!!!
Vrijdag, 10 november 2006/ dag 4 ( 387km)
6.00 uur opgestaan. Brak van de muggen. Fred gewekt door de apen die zeer agressief tegen vrouwen blijken te zijn ( Ja hoor heb ik weer). Prachtige zonsopgang. Fred huishoudelijke taken verricht ( deed hij dat thuis ook?) en vertrokken richting Fish River Canyon.
Onderweg Zebra’s gezien, wel met de verrekijker. Lunch genoten in de grote stad Seeheim. Oude Duitse doorgangsstad c.q. station, om vervolgens naar Klein Vista in Aus door te gaan. Hier zijn de Duitsers gevangen gezet door Afrikanen.
Zwembad was hier vies, dus niet gezwommen. Prachtige camping tegen de rotsen. Alleen dat kamperen. Moeten echt nog een beetje oefenen. 2x de auto verplaatst en hulp bij Duitse buren moeten inroepen met het opzetten van de tent, op het dak van de auto. Want tja, wij hadden steeds tentstokken over en de hele boel staat steeds schots en scheef, blijken voor de zijflapjes zeg maar de ramen te zijn. Vervolgens zo stik donker dat we gedwongen waren ( Nicole in ieder geval i.v.m. schijtluizigheid) direct na het bbq-en ( heet hier simpelweg braaien) de tent op te zoeken. 21.00 uur in slaap gevallen. Zeer stormachtige nacht! Tent bijna van de auto gewaaid. Maar goed dat we wat hulp hebben gehad van de Duitse buurtjes zodat alles wat steviger in elkaar zat.
Zaterdag, 11 november 2006/ dag 5 (215km)
7.00 uur vertrokken richting Luderitz, Duitse koloniale stad. Fred stond al om 5.00 uur van het landschap te genieten. Aangezien het gasstel niet werkte hebben we er twee uur over gedaan om een kop koffie te kunnen nuttigen.
Onderweg wilde paarden gezien echt heel gaaf en er zaten domme vogels op de weg die vervolgens op je afvlogen en in het rooster aan de voorkant van de auto terecht kwamen. Honderden flierefluiters, geplet als insecten, tegen de ramen, onder de wielen en onthoofd in de gril, leek net een griezelige Hitchkock film. Verder lange, beetje saaie, hobbelige weg(goed voor de nieren en de trilplaat van Conny Breukhoven is er niets bij) Ghost City bekeken en gewandeld Kolmanskop. Hier hebben we met een stokje de restjes van vogeltjes nog even losgepeuterd.
Vroeg in Luderitz aangekomen en Nest Hotel gepakt. Hier dachten we dan eindelijk lekker te kunnen zwemmen en te genieten van de zon maar het leek net Scheveningen. Koud en Winderig! De nodige biertjes laten smaken. Naar “het strand” Agate Beach, door de sloppenwijk tussen afgezet diamantgebied aangekomen bij zanderige, grijze blubbermassa met zee, het strand dus!! Vastgezeten in het zand en op weg naar Diaz Point. Lange weg en midden tussen de zoutvlakten netjes op de weg gebleven. De verleiding was wel erg groot voor Fred om af te snijden over de zoutpan wat hij op de terugweg dan ook heeft gedaan. Door het hele gebied maar 1 weg door diamantstad afzettingen. Hotelbar gezien en wederom het bier goed laten smaken om vervolgens luxe en heerlijk te dineren met kreeft op het menu, staat dit hotel bekend om. Schijnt het juist deze avond een lopend buffet te zijn. Net van der Valk dus ander restaurant opgezocht. Wederom de bar bezocht en als een blok in slaap gevallen.
Zondag, 12 november 2006/ dag 6 (626km)
7.30 vertrek van Luderitz naar Sossusvlei (de rode duinen). Lange rit voor de boeg. Weer die stomme vogels want je moet dezelfde weg weer terug dus eerst weer richting Aus. Bij Aus naar boven richting Helmeringhausen. Duwisib Castle bezocht. Groot soort fort met stenen die speciaal uit Europa waren geïmporteerd door meneer von Wolf die daar gestationeerd werd als kapitein van het leger. Duwisib Castle ligt in het gebied van Maltahohe. Heeft twee jaar geduurd om kasteel te laten bouwen in verband met de stenen die per ossenwagen door de Namib woestijn moesten komen.
Relaxte lunch genuttigd langs de weg. Als een god in Frankrijk en genietend van de rust en natuur. Onderweg veel dieren gespot, o.a. gemsbok en zebra. Helaas geen giraffen gezien nog.
Lekker op tijd bij Sesriem, campingplaats midden in Sossusvlei om heerlijk van de mooie alom bekende zonsondergang daar te genieten. Camping was hutjemutje dus wij kregen een plek die waarschijnlijk als reserveplaats dienst doet, speciaal voor domme toeristen zoals wij.
Achteraf wel lekker geweest, geen ongedierte hier( dat zat tussen de menigte bij de toiletten die 300 meter verderop waren.
Om 18.30 naar Sossusvlei. Drama!!! Met 120 km per uur door de vallei gesjeesd. Achteraf waren wij dus weer te laat want je moet om 19.30 er weer uit zijn. En wij ons maar afvragen waarom we zoveel tegenliggers tegenkwamen, dom, dom, dom!
Om 19.30 aankomst vallei……auto vast in het zand en niet meer los te krijgen. Koppelingsplaten aan barrels. Gelukkig… Duits echtpaar die echt als allerlaatst de vallei uitkwamen (anders hadden we daar echt moeten overnachten brrrrr) hebben ons geholpen. Met de kapotte auto op sleeptouw bij de Duitsers terug op de campsite om 21.30!!
Verhuurbedrijf gebeld, hebben ons beloofd morgenochtend nieuwe toettoet te bezorgen. Ook de prachtige zonsopgang zullen we morgen dus moeten missen.
Maandag, 13 november 2006/ dag 7 (185km)
Nog steeds op de ranzige campsite bij Sossusvlei, wachtend op nieuw vervoer. File bij de ingang vlei, nou niet door ons in ieder geval. Verhuurbedrijf was er sneller dan verwacht, blijkt die voor andere auto te zijn gekomen die ook pech hadden. Hiervan was alleen de airco en nog wat kleine dingetjes kaput. Wij hebben er dus voor gekozen om voor de komende 24 uur deze auto mee te nemen om uiteindelijk vanavond en morgenochtend toch nog het mooiste natuurverschijnsel van Afrika te gaan bekijken, de rode duinen!
Morgen einde van de middag staat er in Swakopmund een nieuw bolide op ons te wachten. Tot die tijd de tijd in Sossusvlei volmaken en om 15.00 richting rode duinen te gaan om wild te kamperen en te zien waarvoor we hier gekomen zijn.
Het is vandaag behelpen met blikken spaghetti en witte bonen in tomatensaus, kaas en eieren want de winkel hier(voor zover je het winkel kan noemen) heeft niet eens crackers laat staan iets wat op brood lijkt. De eerste winkel is 80km verderop, dus geen alternatief.
Nicole is inventief geweest. Zijn naar de naastliggende luxe lodge gereden( voor ons op dit moment niet betaalbaar) en mochten bij hoge uitzondering vlees en brood kopen. Daar nog een boekje gekocht met al het wild zodat we aan de poepjes en sporen kunnen zien wat voor beest het is wat ons achterna zit indien nodig.
Dacht dat we het nu wel gehad hadden………………..
Beetje bij het zwembad van de campsite rondgehangen om de tijd te doden. Niet prettig op de ranzige camping. Om 15.00 gaan rijden richting Sossus voor de zonsondergang. Prachtige wandeling gemaakt en auto zonder problemen door het mulle zand gehesen. Weer geen slangen tegengekomen maar wel potverdepotver een lekke band. Precies weer rond 19.15, op de terugweg nu maar in het donker. Nadat we Dune45 hadden beklommen (Fred helemaal, Nic voor de helft) , godzijdank aardige inwoner heeft ons geholpen en het was binnen 15 minuten gefikst. Goede les gehad van hem om bandje te wisselen!!! Zullen we altijd gebruik van maken. Besloten om toch maar niet wild te gaan kamperen hier dus doorgespurt, zover mogelijk van de campsite bij Sossusvlei en gestopt bij Weltevrede campsite om 21.30. Biertje en naar bed, Top! Weltevrede is een aanrader, ziet er goed uit.
Dinsdag, 14 november/ dag 8
Bij Weltevrede relaxed gedoucht, afwas gedaan en weer op weg. Bij Solitaire, dit plaatsje bestaat uit alleen een benzinestation en een klein winkeltje waar we de zo bekende appeltaart van Moss hebben gegeten. De vogeltjes hebben er erg van genoten! Via Walvisbaai naar Swakopmund waar we de auto hebben geruild. Enorme luxe bolide. Verwende Fred wilde pertinent niet aan de kust slapen dus weer doorgetoerd en beland op ( jawel!!) de (wederom)gesloten camping bij Spitzkoppe. In het hartstikke donker tussen de hutjesbewoners tent opgezet. Komen we erachter dat het domme autoverhuurbedrijf geen rekening heeft gehouden dat deze auto hoger is dus…. trapje naar de tent is 50 cm te kort. Behelpen dus met naar boven klimmen. Wat een sukkels! Poging braaien gedaan maar we hadden het allebei helemaal gehad en hebben tent opgezocht. ’s Nachts avontuur plasje plegen gedaan. Geen succes voor Nic ( schoenen zeiknat en overal gemikt behalve op de grond, heeeeeerlijk dat kamperen) die heeft elk uur van de klok gezien en echt een slechte nacht gehad hier. Je hoort van alles om die tent heen sluipen maar je ziet niks en je bent op jezelf aangewezen want er is niemand in de buurt, ja wel in de bosjes maar ze laten zich niet zien, je ziet alleen maar oogjes glimmen, brrrrr. Fred nergens last van en geslapen als Doornroosje in de rimboe.
Je doet overdag zoveel indrukken op, dat het ons blijft verbazen dat je hier om 21.00 helemaal uitgeteld bent.
Woensdag, 15 november/ dag 9
Wakker geworden van gehark en radio van plaatselijke bevolking tevens schoonmaakploeg voor toeristen zoals wij. We waren dus inderdaad niet de enige vannacht hier, toch goed gehoord. In plaats dat ze zich dan even bij je melden slaap je toch een stuk rustiger. Prachtige omgeving, dat wel. Daar had Fred dan toch gelijk in. Twee uur erover gedaan om de auto opnieuw in te delen om vervolgens weg te wezen hier. Op naar Cape Cross Bay waar de zeehondenkolonie is. Leuk om te zien maar wat een enorme stank komt daar vanaf. Daarna doorgereden naar White Lady, een hele oude muurschildering. Prachtige ( warme) wandeling met gids gedaan om er te komen. Nic bleef dicht achter de gids, want ze was erg bang om slangen hier tegen te komen en zo’n gids weet toch beter wat ie moet doen, Je hebt Nic echt nog nooit zo door zien lopen haha wat een held.
We hebben besloten om Skeleton Coast over te slaan gezien de tijd die we verloren hebben met de kapotte auto. Onderweg wel nog even een leeg kratje gejat om vanavond de klim naar de tent te vergemakkelijken.
Richting Twyfelfontein gereden en daar tegen het donker slaapplaats gevonden op campsite waar in de Footprint (reisgids) aangegeven was dat het een prima plek was alleen wel oppassen voor de schorpioenen hier. Lekker vooruitzicht. Onderweg eerste olifant gezien!!!!!! Joepi! Wat een enorm gevaarte, die beesten zijn echt enorm groot als ze ineens voor je auto staan. Hij wordt hier in de buurt de Goeverneur genoemd. ’s Avonds lopen de olifanten langs je tent in de droge rivierbedding op zoek naar water. Geweldig!! Wasje gedaan, staat hier in de middag hopi wind dus alles onder het zand, en snel gebraaid wat steeds sneller gaat. Daarna nog even wat gelopen met tuttige Hollanders en tentje weer opgezocht. Werkt prima met dat gejatte kratje.
Donderdag, 16 november 2006/ dag 10 ( vandaag lekke band nr 2)
1e schorpioen tussen het douchegordijn ontdekt. Nicole dus opfrisbeurt zeer kort gehouden en maar niet meer naar de wc gegaan, brrrrrr. Hoe krijgen we het toch steeds voor elkaar, we staan als eerste op en vertrekken als laatste. Maar goed, weer een nacht overleefd.
Organ Pipes, Burnt Mountain en wandeling door Twyfelfontein. Alles heet hier zowat fontein maar er is geen stromend water te bekennen. Bij Twyfelfontein met “zeer spraakzame” gids ( had de broer van de chauffeur de eerste dag kunnen zijn haha) wederom muurschilderingen bekeken. Daarna reis voortgezet naar Petrified Forrest. Dachten dat het een heel bos was met versteende bomen echter liggen alleen wat versteende stammen op de grond. Wel heel indrukwekkend om te zien.
Hollands echtpaar tegengekomen die aangaven dat een goed uitgeruste auto het allerbelangrijkst is van een reis als deze. Ja, daar waren we zelf inmiddels ook achter gekomen. Veel tips voor een eventuele volgende tour meegekregen, waaronder de geplastificeerde wegenkaart. Die van ons is inmiddels zo gehavend dat we ons afvragen of die eind van de vakantie haalt. We hebben na 10 dagen alle scheuren geplakt met het zeer vereerde rolletje leukoplast. Na het stenen woud ongeveer 100 km verder naar het noorden richting Sesfontein. Hier kom je een mix tegen van Herero en Himba. Bij de plaatselijk kroeg( wat alleen uit een bouwkeet bestaat met een houten plank) biertje genuttigd. Wat een cultuurschok. Dachten hier wel eten in te slaan en band te laten repareren maar niet mogelijk. Eerste grote plaats zal Opuwo zijn. Snel de lodge/camping gevonden, wat niet zo moeilijk is in dit gat waar verder niets zit. Prachtige locatie!!! Raar idee dat 100 meter verderop die “gekke kroeg” zit. Weer wasje gedaan, het is hier namelijk echt heel stoffig, ook dat gaat steeds sneller. In het restaurant van de lodge gegeten nadat we een duik hadden genomen in het eerste frisse zwembad. De nodige alcoholische versnaperingen laten vloeien en redelijk beschonken tent ingekropen nadat we met de locals nog even gepraat hebben over enge insecten en een hele grote vieze dikke witte spin gezien hebben.
Vrijdag, 17 november 2006/ dag 11 ( lekke band nr 3 en op de foto met de Himba’s)
Met redelijke kater ontwaakt, vreemd! Fred eindelijk een keer als vanouds niet wakker te krijgen. Ontstond al twijfel of hij hier een rare ziekte “vroegopstaan” had opgelopen). Met nadorst op weg naar Opuwo. Schijnt laatste stop te zijn, hebben ze ons verteld, alvorens in Himbaland terecht te komen waar je niks meer kan kopen. Inslaan dus! Band laten repareren en geld uit de muur getrokken. Hier is het echt een mix van Herero’s en Himba’s en voor de inwoners hier is dit de moderne stad. Himba’s lopen hier traditioneel met blote borsten en kind op hun rug echter wel met een nephandtas van Louis Vuitton, echt maf. Bij prachtig hotel hier koffie gedronken en pleebezoek gedaan. Band opgehaald en weg voortgezet naar Epupa watervallen. Onderweg enorm veel stof en hobbels, lekke band nr 3!!Gelukkig daarvoor nog even broodjes gegeten op parkeerterrein c.q. voortuintje van Hererostam. Bandje wisselen in zengende hitte, ook dat gaat steeds sneller met dank aan de tip uit Sossusvlei!
Naar idee om reis voort te zetten met nog maar 1 reserveband op die hobbelige stoffige weg. Enige wat je hier tegenkomt zijn Himba’s. Die schieten als paddenstoelen uit de bosjes zodra je de bocht uitkomt. Ze zien namelijk al van kilometers ver de stofwolken achter de auto en dan weten zij weer dat er toeristen in aantocht zijn.
Tegen 16.00 aangekomen Epupa. Onderweg nog even tussenstop voor bier bij plaatselijke supermarkt. Wederom zo’n bouwkeet maar dan met 4 planken ipv 1 zoals de kroeg. Hier liggen de kapmessen gewoon in de winkel. Kilo’s zeep te koop wat verbaasd want de bevolking riekt hier niet echt fris, ze stinken verschrikkelijk.
Bij Epupa tented campsite ( Is camping met grote luxe ingerichte legertent met eigen toilet en douche) gevonden. De eerste was 130 euro per nacht pp. Gelukkig stukje terug zit Omarunga Camp waar je of kan kamperen met eigen auto of in zo’n grote luxe legertent met wc kan slapen. We hebben voor het laatste gekozen. Samen met rijke lui die hier ingevlogen worden gedineerd aan de prachtige stroom van de waterval. Wij zitten in Namibië, aan de overkant van het water zie je Angola liggen. Het stikt hier van de krokodillen dus zwemmen is niet aangeraden. Moeten nu dus ook op kroko’s letten naast de schorpioen, slang, Himba’s etc etc.
Voor het diner nog even wijntje genuttigd op berg waar je de waterval ziet stromen. Prachtig wat een romantiek haha! Hebben besloten om hier 1 dag extra te blijven en morgen op de camping te gaan staan zodat we alles hier ervaren en gedaan hebben.
Heerlijk geslapen in echt bed!!! Wat een luxe! Maar tentje heeft toch ook wel wat hoor. Zeker het braaien vindt Fred, die thuis een hekel heeft aan bbq.
Zaterdag, 18 november 2006/ dag 12
Uitgeslapen! Ontbijt hier pas om 8.00 uur klaar. Wederom met de hele ploeg van gisteravond ontbeten. Wandeling langs rivier gemaakt en bij plaatselijke Himba shop souvenirs gekocht. Te warm om Himba wandeling te gaan maken dus campsite opgezocht en reisverslag bijgewerkt. Fred tukkie gedaan in hangmat aan het water. Tentje staat al op, vanmiddag warm lunchen, rond 16.00 wederom wandeling. Echt rust en zeer relaxed dagje.
Schijnen de lekke band waarschijnlijk nog te kunnen maken ook, top!
Gelukkig is Nic goed in vuurtje stoken, om 15.00 (record) warm gegeten met de nodige wijntjes erbij. Hoeven toch niet meer te rijden vandaag. Er lag een mooi ‘handtasje” tegenover ons in de rivier lekker met zijn bek open te wachten op een goede geit of lekker bokje. Kroko was zo op het eerste gezicht 3,5 meter lang. Lekker vooruitzicht, als ie maar aan de overkant blijft.
Hier op de campsite is het openlucht poepen en douchen wel met een hekje eromheen maar de makalaninoten vallen zo uit de boom in de douche en wc, weinig ongedierte tot nu toe.
Helaas 10 minuten nadat ik het laatste stukje had opgeschreven was al het personeel naarstig op zoek naar een gesignaleerde zebraslang. Gedaan met de lol en aan de bar gaan zitten. Niet meer gewandeld, alleen beetje zitten lezen, auto startklaar gemaakt voor morgenochtend.
Nu in het donker aan de waterkant, met Kroko en de gemene slang ergens, met biertje poging relaxen. Is druk op campsite, zitten vol, in tegenstelling tot gister. Helaas openluchttoiletje dus delen met 15-tal anderen. Morgen om 7.00 uur nog even Himbatour en dan op naar de volgende stek. Met 1 reserveband(andere kon potver dus niet meer gemaakt worden) dus voorzichtig rijden.
Nu alleen nog even tentje inspecteren op de zebra-slang en ander gespuis, gauw slapen en op naar het volgende avontuur.
PS: Cindy, de kroko was geen 3 meter lang maar 6,4 meter!!!! Brrrr
Zondag, 19 november/ dag 13
Vroeg op en om 7.30 Himba’s bezocht. Voorzien van maïsmeel, suiker, water en lucifers. Mevrouw Himba moest eerst haar tentje aan de kant hebben voor we een kijkje mochten nemen. Van Epupa op naar Ruacana Falls alwaar geen hippo (nijlpaard) te bekennen was ( helaas). Koffie bij Ruacana Falls Lodge en langzaam aan verdwijnen uit het land van de Himba’s.
Wel apart, landschap veranderd plots en voor je het weet zit je in de “grote moderne” vieze stad. Via Oshakati naar Ondangwa. Plan was (jaja we hebben een keer gepland) om in Ondangwa te gaan tukken maar was echt helemaal niets. Misschien hebben wij iets gemist maar waarschijnlijk ook omdat het zondag was. Doorgereden naar Etosha. Vreselijk saaie weg. Echt niets te beleven behalve de plaatselijke kroeg waar we een biertje hebben gedronken en snel weer weg vervolgd. Noordelijk ingang Etosha gepakt. Geen plattegrond meegekregen bij ingang park maar advies van bewaker was de eerstvolgende campsite te pakken omdat het al begon te schemeren. Uiteraard zijn we deze wederom per ongeluk voorbijgereden en zijn bij Namutomi beland.
Onderweg al giraffen, zebra’s en olifanten gezien. Echt heel indrukwekkend, net Jurasicpark. Fred was bij Epupa het rooster voor de braai vergeten en vuurtje stoken lukte ook niet vanavond. Dineetje in elkaar geflansd en nog even zitten nagenieten samen met twee jakhalzen van de bezienswaardigheden in het befaamde Etosha!
Wat een cultuurverschillen van Damaraland naar Kaokoland en dan op de Gobauvlakte te zitten. Heel bijzonder.
Maandag, 20 november/ dag 14
Vroeg op en snel vertrokken voor tocht door Etosha. Plan vanavond te slapen op de tweede camping in het park, Halali. Wederom giraffen en reuze olifantenkolonie gezien. Veel bokjes ook, jammer dat ze geen bier produceren.
Met zachte band tour voortgezet maar niet zoveel nieuws meer gezien. Blijft indrukwekkend en echt ineens om de hoek staat er weer zo’n langbeen of gemsbok.
’s Middags rond 14.00 campsite opgezocht. Opgefrist, gedineerd met “overheerlijke” pasta uit blik en “Hema rookworst”. Voor het donker helemaal klaar voor de nacht
Camping ziet er stukken beter uit dan die van gister. O, ja we hadden kilometers verderop ook nog setje leeuwen gezien. Toch blij dat band het gehouden heeft. Rond de avond nog stukje gereden door Etosha met opgepompte band en leeuwin gezien. Korte rit i.v.m. zachte band die we gelukkig konden laten maken bij het plaatselijke benzinestation. Bleken twee lekken in te zitten. Pfffff. ’s Avonds later naar de waterhole (drinkplaats voor dieren) gegaan waar neushoorns stonden. Bij deze waterplaats waren we in de middag per ongeluk met de auto geweest. Staat allemaal erg onduidelijk aangegeven in Etosha. Nadat we naar enorme onweersbuien hebben gekeken tent opgezocht. Zeer regenachtige nacht gehad, gelukkig tent lekt niet.
Dinsdag, 21 november/ dag 15
Precies vandaag nog 1 week en dan gaan we naar huis. Heel snel gegaan.
6.30 weggereden Halali op naar het volgende wild wat we willen bekijken in Etosha. Sprokiesbos bezocht en behalve veel bokken geen wild te bekennen. De leeuwen hebben zich goed verstopt. Door plassen gereden( na de enorme regen van vannacht) en echt geen eekhoorn zelfs meer gezien. Dat komt door de regen er is dan water in overvloed voor de dieren die zich dan niet meer laten zien bij de waterholes.
Etosha verlaten, richting Outjo. Daar wilden we overnachten maar was vieze stad vol bedelende mensen. Inkopen gedaan en doorgetuft naar Vingerklip. Bij VingerklipLodge gestrand door de stromende regen om 13.30. Als het hier lang niet geregend heeft en het komt met bakken naar beneden is het binnen no-time 1 grote modderpoel en slaan er hele stukken uit de gravelwegen. Bij de lodge was dan ook het hele personeel in rep en roer. Alles lekte. Prachtige lodge. Besloten hier dagje te blijven. Beetje rondgehangen, heerlijk gegeten en op het balkon nog een aan de wijn gehangen. Onder de klamboe geslapen, alleen die zat vol met beestjes. Heb je in je tent toch echt minder last van.
Woensdag, 22 november/ dag 16
Ontbijt om 7.00 daarna wandeling gemaakt helemaal naar boven via zeer hoge steile trap. Helaas geen pad boven dus zelfde route weer terug. Vervolgens naar Vingerklip gewandeld en deze voor zover als mogelijk beklommen. Nog even frisse duik genomen en vertrokken richting Waterberg Plateau Park.
Wederom een hoog gesteente. Onderweg enorme bliksem en onweer en weer heel veel regen. Tijd vol gemaakt op de camping in de auto, met deze plensbuien kan je geen vuur maken laat staan je tent opzetten. Gelukkig rond 18.00 droog. Direct aan het diner begonnen maar vuurtje wilde niet zo best. Uiteindelijk net voor het donker gegeten en vroeg tent opgezocht. Deze campsite had veel ongedierte (zal ook wel met de regen te maken hebben) dus niet lekker om lang buiten te zitten, al had Fred daar na de nodige wijntjes geen last van. Alleen de vrouw van Bin Laden, toerist die we bijna op elke campsite tegenkwamen maar die waren echt niets gewend want wie neemt er nou een trolley mee op zo’n vakantie, nog even over de campsite horen trollyen en weer als een blok in slaap gevallen.
Donderdag, 23 november/ dag 17
Met frisse moed aan de wandeling naar en op Waterberg begonnen. In eerste instantie wilden we op deze campsite die goed aangeschreven stond een paar dagen te blijven. Hebben besloten om te vertrekken na de wandeling. Camping heeft geen goede voorzieningen en zwembad is vies. Wellicht heeft dit ook wel met de enorme regenbuien te maken, het ziet er toch allemaal een beetje armetierig en verzopen uit dan.
Wandeling door de blubber gestart, veel stenen en glibberigheid onderweg. Nic vond dit alweer wat minder rooskleurig. Tot overmaat van ramp had spoorzoeker Fred (eigenlijk moet hij een bordje dragen met de tekst; gevaarlijk niet zomaar blindelings volgen) het gegidste pad uitgekozen. Voor zover je het pad kon noemen. Echt 1 grote rotspartij, leek wel de Mount Everest die beklommen moest worden. Het “guided”pad bleek een pad te zijn die je echt alleen onder toezicht van een gids mag nemen. Lekker hebben wij weer! Geen uitzicht meer aanschouwd alleen maar “immer grade aus”, richting top.
Nic 2x hyperventilerend toch de top bereikt. Ja natuurlijk ook geen pad terug (waarschijnlijk was dat er wel en kon je praktisch met de auto komen maar dat hebben wij niet ontdekt) Dus….. zelfde steile route weer terug. Wat een drama!!
Heelhuids beneden besloten de normale weg te volgen in plaats van binnen door naar de auto. Met blauwe knieën, onder de schaafwonden en strengende spierpijn (Nic) om 10.30 na de verschrikkelijke wandeling erg veel trek in bier……niet gedaan!
Ingepakt, route voortgezet naar Otjiwarongo. Grote moderne stad, zag er netjes uit. Hier wilden we de krokofarm bezoeken maar bleek fokkerij te zijn waar de beestjes geprepareerd worden tot schoenen en handtasjes. Niet bezocht dus! Inkopen gedaan en tourist info bezocht voor informatie omtrent de cheetah farm waar we heen wilden. Dit bezoek was in verhouding duur dus van plan afgestapt en op advies van dame aldaar een Guestfarm aangeraden gekregen waar je lekker kan relaxen voor 1 a 2 dagen. We zijn nu ook wel toe aan echt relaxen en niet meer zoveel te rijden. We hebben van de dame ook twee gidsjes meegekregen waar alle campsites en lodges van Namibië in staan. Hebben we goed gedaan! Dit moet je dus als eerste halen bij de VVV bij aankomst in plaats van aan het eind van je vakantie. Les nummer zoveel dus. Gelukkig kunnen we er wederom om lachen.
Voor de 3e keer inmiddels de C22 gepakt alwaar het prachtige paradijsje(jammer van de Duitse naam) Hohenfels Campsite ligt slechts 5 km van Otjiwarongo vandaan en hier zijn we gister en vandaag finaal voorbij gereden. Door blanke Namibiers gerunde campsite waar maar plek is voor 6 auto’s. Prima ontvangst door twee zwarte werkneemsters ( die noemen ze hier ” zwartjes” wat niet echt prettig in de oren klinkt) die nog aanboden de was te doen. Het hele erf zit vol met struisvogels, pauwen, ganzen etc etc. In de middag gezwommen. Helaas was de bar twee maanden geleden afgefikt (hebben wij weer) dus was beetje behelpen. Net wat te lang blijven borrelen dus wederom gedineerd in het donker met veel bezoek van insecten en een eenzame Duitser (vrouwlief was bang om te vliegen dus deze vriendelijke meneer reist altijd alleen, zo slecht heeft kleine Fred het dus niet zo slecht getroffen met grote held Nicole). Met herr Flick nog even nagetafeld en hutje opgezocht. Je bent net een slak met een huisje met zo’n tent.
Deze omgeving maakt de helse tocht bij Waterberg wel weer goed. Blijven hier morgen ook om te luieren.
Nu in de buurt van Okahara. Volgende stop zal richting Okahandja zijn, ongeveer 50 km van Windhoek.
Vrijdag, 24 november 2006/ dag 18
Weer een keer uitgeslapen! Om 7.00 opgestaan of was het 7.30? We werden gewekt door twee pratende koeien (of stieren). Het is hier net een paradijsje vol met prachtige vogels en als buren alleen de eenzame mof( die dezelfde vlucht heeft als wij naar Dusseldorf) en een paar rare struisvogels. Samen met onze “lone Duitser” nog even ontbeten en toen hadden we de hele camping voor onszelf. Pas om 11.00 gaan badderen even gezwommen (Fred niet want die was druk met, hoe kan het ook anders, zijn boek) en de braai aangestoken voor de bbq van vanmiddag. Het eerste biertje zat er alweer in en de wijn was ontkurkt( dat was Fred zijn taak dus hij heeft het druk gehad mmm). Ida en Chrissie (de twee werknemers) kwamen ons wasje brandschoon, fris en gestreken en wel terugbrengen. Ook hebben ze de afwas gedaan. Heerlijk zo’n dag. Hadden we dat van de was eerder geweten had ik alles laten doen haha. Eind van de dag werd er jawel….. een zebra slang gevangen, wat nu blijkt een jonge zwarte mamba te zijn. Net bij de toiletten. Nicole gewapend met grote vleesvork gezeten de rest van de dag.
Rust verstoord door stelletje Belgen met klein jengelend kind, moeten het kleine paradijsje dus delen. Maar goed, we hebben dan ook geen oranje vlaggetje met “Willem van Buuren” erop.
Gelukkige gedachte misschien dat slangen eerder kleine vervelende kindjes op eten?
Nog 3 druppen geregend wat goed is voor de plantjes hier.
Relaxed dagje voor Fred, die heeft gewoon 2 boeken even uitgelezen. Nicole heeft geen letter gelezen, alleen een beetje zitten niksen en “huishouden” gedaan en… alert geweest op alles wat kruipt. Niet eens in de omgeving gewandeld. De thermometer ging niet boven de 50C uit in de schaduw, wellicht was het in de zon dus nog warmer, net een oven.
Zaterdag, 25 november 2006/ dag 19
Vannacht eerste 3 zwarte schorpioenen gezien. Zaten onder de tent ( gelukkig staat die twee meter boven de grond) in het grind te wachten totdat iemand naar het toilet ging. Goede les…..niet zomaar met je slippertjes naar het toilet gaan in het donker, altijd je goede wandelschoenen aan!!!
Na de koffie direct vertrokken op weg naar Okahandja dat is nog zo’n 30 km van Windhoek vandaan.(f) Durstenhoff Lodge met campsite in de middag bereikt. Cheeta en luipaard toertje gedaan met hele groep uit het hotel. Zeer toeristische attractie maar wel de moeite waard. Prachtig die beesten. Lodge met zwembad was geweldig. Helaas had de campsite geen tot weinig voorzieningen. Maar ja, dat kon de pret niet drukken. Hebben al zo waanzinnig veel gezien deze vakantie dat we nu wat verzadigd zijn de “spons” is vol.
’s Avonds aan de bar gehangen en tent beklommen.
Zondag, 26 november 2006/ dag 20
Na onrustige nacht ( onze Fred had wederom niets gehoord, tralalie lang leve de wijn) wat uitgeslapen, nagekaterd en mooie wandeling gemaakt richting dam. Wilde beesten(Gnoes) stonden nog geen 10 meter bij ons vandaan.
’s Nachts bleken gasten die in de luxe tenten sliepen overvallen te zijn. Horen nu zo eind van de vakantie toch wel hoop criminaliteit. Je kan het ook zoveel als mogelijk vermijden door niet met al je sieraden, dure camera’s en Gucci tas te pochen hier. Gelukkig hebben ze onze “woning” gepasseerd en konden we na de wandeling in de rivierbedding onze reis voortzetten naar de luxe lodge aan de andere kant van de weg.
Na een lange rit van 15 minuten daar aangekomen, bleek het een soort luxe kampeerplek voor Afrikaners te zijn. Net Centerparks met veel kinderen en verkeerde rijke lui. Besloten hier niet te blijven en via gidsje (wat we pas twee dagen in ons bezit hadden en welke je eigenlijk direct bij aankomst moet aanschaffen) een nieuw stulpje uitgezocht. Ook dit was een zeer lange reis van een klein uur. Vlakbij Windhoek. Elisenheim Range. Wederom een klein paradijs. Wat een treffer dit!!
Goede campsite, goede gastheer Andreas. Moesten wel om te kunnen douchen met warm water, zelf hout in het kacheltje stoppen. Eigenlijk is dit door heel Namibië wel zo geweest, alleen werd het voor ons gedaan.
Na de overval van gisteravond op onze Amerikaanse buren waren ze ook hier zeer allert. Daar de politie naar zeggen weinig kan betekenen of doet zijn de campsite eigenaren op zichzelf en collega’s aangewezen. Johnie de bewaker liep lekker over de camping met een op scherp staand geweer. Veilig gevoel, mmmmm.
Gelukkig hadden wij snel gezelschap van de oude honden en de tamme koedoe Kambi. Tevens liepen er 8 wrattenzwijnen (everzwijnen) los rond. We voelen ons hier net Asterix en Obelix op avontuur in Namibië. Nou hebben we de hele vakantie nog geen zwijn gezien en hier grazen ze gewoon voor je tentje de wurmen uit het gras.
Eind van de middag voor de laatste keer gebraaid. Dachten dat we rond lunchtijd zaten maar horloge stond stil. Zijn dus ongeveer uiteindelijk 3 uur bezig geweest om vuurtje te maken terwijl we dachten dat het nog zo vlot ging.
Na de twee na laatste fles Zuid Afrikaanse wijn kregen we gezelschap van onze nieuwe overburen. Een Duitser die bij de ambassade in Zuid-Afrika werkt en zijn metgezel. Binnen 1.5 uur zaten we op fles nummer 4. Onze Geer en Goor(e) buren vertrokken naar de Himba-hoeren om later in de kroeg weer aan te sluiten bij ook inmiddels Iers gezelschap en de eigenaar Andreas en diens vrouw. Blijkt als we ooit onze eigen auto aan zouden willen schaffen om nog eens rond te reizen door Namibië, we die hier mogen stallen.
Was een latertje 23.00 uur en hebben echt kruipend de tent voor de laatste x opgezocht.
Fred heeft wederom ( gaat eentonig worden) niets gehoord van de apen op en om de tent en het hardste onweer ooit. De hele nacht geplensd, kwam echt met bakken naar beneden. Fred heeft vanaf de ladder nog ff lekker in zijn eigen schoenen staan zeiken en kwam er ’s ochtends pas achter dat het toch wel erg hard heeft geregend. Maar goed, door de regen ook de schoenen weer bijna schoongespoeld.
Het regenseizoen schijnt twee weken te vroeg te zijn begonnen. Voor de inwoners en de dieren hier erg prettig, voor de toeristen minder plezant.
Maandag, 27 november 2006/ dag 21
Alles goed en wel klaar voor de laatste stop richting Windhoek. Al het overgebleven eten en pannen die we zelf hadden aangeschaft weggegeven aan de schoonmaker.
Kambi de tamme koedoe en het andere tamme wild gedag gezegd en naar Windhoek gereden.
Hier hebben onze laatste inkopen gedaan. Auto teruggebracht. Moesten 3300 Namib Dollar betalen voor het paaltje wat Fred over het hoofd had gezien. Dit is ongeveer 300 euro, dus gezien de schade (flinke deuk) aan de auto viel het mee, hij had hem toch wel behoorlijk geraakt.
Geslapen en gedineerd in hetzelfde hotel waar we 3 weken geleden ons avontuur zijn begonnen. Helaas was dat ditmaal geen succes. Ze hadden een groep van 60 man binnen. Twee flessen wijn genuttigd ( ja je went snel aan de Zuid-Afrikaanse wijn alhier, gaat erin als water) en een halve maaltijd. Nog ff een rit in een echte “Namibische taxi” en afgetaaid naar het hotel om de laatste nacht in Namibië door te brengen. Bij het afzakkertje (rode wijn fles nr.3) nog wat herinneringen van deze vakantie opgehaald.
Dinsdag, 28 november 2006/ dag 22
Het zit erop!! Wat een mooie vakantie en veel, veel wijzer voor een eventuele volgende keer. Om 7.30 op het vliegveld. Dachten dat we dan als eersten in zouden checken we goede plaatsen zouden krijgen. Helaas deed de zeker niet hypermoderne apparatuur het niet dus waren we pas na 8.00 ingecheckt met geen plek bij het raam, wat Fred graag wilde.
Redelijke vlucht gehad, nog nooit zo’n slechte landing meegemaakt maar ook dat hebben we overleeft (mazzelaars zijn wij toch hahaha) . Zo snel als het ging op de heenreis met de bagage, hebben we nu 1.5 uur op de twee bekende rugzakken staan wachten die als laatste op de band gedeponeerd werden, achteraf logisch want wij waren haantje de voorste bij het inchecken, dommerds.
Geen bagagecontrole, dus hadden net zo goed 4 a 5 sloffen sigaretten mee kunnen nemen die op het vliegveld in Namibië 13 euri per slof kostten dus nog goedkoper dan in Namibië zelf. Ja…je kan ook gewoon stoppen met roken natuurlijk.
Hotel in Dusseldorf gezocht ( in de sneeuw wat een contrast) en lekker de Ierse pub ingedoken, alsof we nog niet genoeg genuttigd hadden deze vakantie. Onze levers moeten echt even op adem komen straks.
Raar om weer terug te zijn op het Europese continent. Je moet ook meteen weer uitkijken met oversteken. In Namibië rijden ze aan de andere kant. Wel lekker om niet onder de bril van de wc te checken wat er in je billen kan bijten en gewoon uit de kraan te kunnen drinken. Wat een luxe ben je toch eigenlijk gewend. Grappig is dat je ook snel went aan het primitieve van een minder geciviliseerd land en het kamperen wat voor ons echt nieuw was. Niet vergelijkbaar met kamperen in Zuid Europa!
Morgen alleen nog even wat wandelen rond de kerstmarkt en dan naar huis. Naar Picasso en Salvador, die we toch wel gemist hebben. Waarschijnlijk zullen zij 3 dagen beledigd zijn dat wij zolang zijn weggebleven.
Woensdag, 29 november 2006/ dag 23
Ontbeten in de Duitse V&D en op weg richting huis!!!
Al meteen bij Venlo begon het mobieltje van Fred weer te ratelen. Morgen gaat het werk voor beiden weer beginnen maar we zullen zeker uitkijken naar onze volgende mooie reis. Kunnen plannen maken voor het volgend avontuur. We moeten dit echt vaker doen!!
Ook daar zullen we weer een hoop van opsteken echter de ervaring( bagage) en de mooie herinnering aan Namibië zal niemand ons afpakken. Wat een bijzondere mooie, bijna niet te omschrijven beleving is dit geweest!!
Dag koedoes, apen, olifanten, gemsbokken etc.etc, bedankt voor jullie gastvrijheid!! Tot volgende keer!!!! XXX veel liefs van Fred& Nic
PS: We zullen een aantal van jullie een mooi plekje geven bij ons aan de muur! In fotovorm voor weliswaar voor de vegetariërs onder ons.
